ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τις ημέρες κείνες έκαναν σύναξη μυστική τα παιδιά και λάβανε την απόφαση, επειδή τα κακά μαντάτα πλήθαιναν κατά τις δημοσκοπήσεις, να βγουν έξω σε δρόμους και σε πλατείες, με το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει: το σύνθημα ότι θα αλλάξουμε τον Κόσμο και την Ευρώπη, χάρις στην ηγετική φυσιογνωμία του Αλέξη.Και επειδή σίμωνε η μέρα που θα γιορτάζαμε τους 6 μήνες της πρώτης φορά αριστερής Κυβέρνησης, τη μέρα πάλι εκείνη ορίσανε για την μεγάλη και ιστορική κυβίστηση. Και νωρὶς εβγήκανε καταμπροστὰ στην Σταδίου , με πάνου ως κάτου απλωμένη μια σκισμένη ναζιστική σημαία που κράταγε ο Μανώλης, οι νέοι με τα κράνη και τις κουκούλες που τους έλεγαν αντιεξουσιαστές, άντρες πολλοί, και γυναίκες με μπροστάρα την Ζωή, και λαβωμένοι με τον επίδεσμο από τις μάχες με τα ΜΑΤ του Πανούση. Όπου μια και δεν έβλεπες την όψη και μπέρδευες τα κράνη, έλεγες πως βαρούσαν όλοι, όλους.Και ειπώθηκαν πάλι ψέματα πολλά, κάλυψη στα προηγούμενα ψέματα, υποσχέσεις ανεκπλήρωτες, λόγια κούφια και μεγάλα. Και πλημύρισαν τα κανάλια με μεσήλικες με περιποιημένα μούσια, κοτσίδες και σκουλαρίκια, που είπαν και άλλα ψέματα και που τα δημοσίευαν στην Αυγή για να έρθει πιο γρήγορα η νύχτα.Τέτοιας λογής αποκοτιές, ωστόσο, μαθαίνοντας οι Άλλοι, σφόδρα ταράχθηκαν. Και φορὲς πολλές αναμετρώντας το έχει τους, λάβανε την απόφαση να βγουν έξω σε δρόμους και σε πλατείες, με το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει: ένα παλαιό ράθυμο αρχηγό, με λάθος υποστηριχτές και παλαιοκομματικό προφίλ. Και η απόγνωση μεγάλωνε μέσα στο τον Λαό. Η Άνοιξη δεν έμελλε να ρθεί .Και η απελπισία όλο και τον κυρίευε. Σαν να μην ήτανε άλλος δρόμος πάνω σ’ ολάκερη τη γη για να περάσει ἡ Άνοιξη παρὰ μονάχα αυτός. Ο δρόμος της απελπισίας, της στέρησης, της αγωνίας για το αύριο και να τον είχαν πάρει αμίλητοι, κοιτάζοντας πολύ μακριά, πέρ’ απ’ την άκρη της απελπισιάς, την επιστροφή στο χθες που έμελλαν να γίνουν, οι νέοι οι χωρίς δουλειά, που τους έλεγαν άναρχες , και άντρες, και οι γυναίκες στις ουρές των ΑΤΜ, και οι αποσβολωμένοι με τα κομμένα χέρια.Και περάσανε μήνες πολλοί μέσα σε λίγες μέρες. Και κονόμησαν κέρδη οι Ριχάρδοι. Και επιβραβεύθηκαν οι αντικασάνδρες και θριάμβευσαν οι οικονομολόγοι. Και την άλλη μέρα στήσανε στον τοίχο την Ελπίδα.Έπρεπε, λέει, να ψηφίσουμε, να εκφράσουμε την θέλησή μας, μια θέληση που δεν πρόκειται όμως να σεβαστεί κανείς . Είχαμε πια μείνει πολύ λίγοι με θέληση και ελπίδα και δεν αντέχαμε άλλο.Και κρυφὰ θα μετρήσουν την ανθρώπινη πραμάτεια τους οι Κυβερνήτες, κηρύσσοντας και πάλι την νέα ελπίδα. Όπου θα χορτασθούνε ὁ ρουφιάνος και ο λαδιάρης. Αφήνοντας τὸ χρυσάφι στους αφανείς, να εισπράξουν αυτοὶ το τίμημα της φτώχειας και του εξευτελισμού. Και μεγάλα μπαλκόνια θ’ ανεβάσουν σημαίες, εμβατήρια θα πάρουν τους δρόμους, οι εξώστες να ράνουν με άνθη τον Νικητή. Που θα ζει στην οσμή των πτωμάτων. Και του λάκκου σιμά του το στόμα, το σκοτάδι θ’ ανοίγει στα μέτρα του, κράζοντας: εξόριστε Ποιητή, στον αιώνα σου, λέγε, τι βλέπεις;- Βλέπω την Ευρώπη , άλλοτε αλαζονική άλλοτε φιλεύσπλαχνη να προχωρά στο δρόμο της ελπίδας.- Βλέπω τις αγορές να θωρακίζουν τα κέρδη των εκλεκτών τους συμμάχων.- Βλέπω τους έμπορους να εισπράττουν τρίβοντας τα χέρια, το κέρδος των δικών τους πτωμάτων.- Βλέπω την αλληλουχία των κρυφών νοημάτων.Λείψανα παλαιών πολιτικών και πλάνα αραχνιασμένα σαρώνει η καταιγίδα που θα γεννήσει ο νους του Αιγινίτη. Και θα περάσουν γενεές το αλέτρι τους πάνω στην έρημη Πατρίδα.- Βλέπω τους πολιτικούς να καίνε σαν κεριά στο μανουάλι της αλλαγής.- Βλέπω τους οικονομολόγους να προσφέρουν τη γνώση τους θυσία στην καθαρότητα των επιχειρημάτων.- Βλέπω τη διαρκή επανάσταση παιδιών και ιδεών.- Βλέπω τις κανονιοφόρους της αγάπης να θριαμβεύουν.Και θα έχει ο καθένας τα λιγοστά γραμμάρια της ευτυχίας που του αναλογεί.Και θάχει ο καθένας του μέσα του ωραία ερείπια. Και θα λάβουνε τα όνειρα εκδίκηση και θα σπείρουνε μνημόνια στους αιώνες των αιώνων.