ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μια απο τις μεγαλύτερες παρεξηγησεις των διαπροσωπικων σχέσεων ειναι οτι κάθε φορά που πέφτουμε πάνω σε ανθρωπους τραχείς και νευρικους υποθέτουμε αυθαιρετα πως είναι "αγάμητοι/κακογαμημενοι". Στα 27 μου, μερικοι απο τους χειροτερης παστας ανθρωπους που έχω γνωρίσει, μπορούσαν να έχουν και είχαν όποιον και οποια ήθελαν στο κρεβάτι τους. Αντιθετα μερικοί απο τους πιο υπέροχους και υπέροχες υπηρξαν ανθρωποι καταραμένοι στα ερωτικά και σεξουαλικά τους. Ανθρωποι που εζησαν μεγαλες αποχές, ηθελημένες και μη, που δεν ετυχε να υπαρξουν πρωταγωνιστες των 9μιση εβδομαδων.Τα 15 λεπτά, ακομα και ενός εξαισιου γαμησιου, δε μπορουν να σε απαλύνουν και δεν ειναι ικανα σε καμια περίπτωση να φτιάξουν χαρακτήρα. Καμια εκσπερματωση δε θα σε κάνει να φερθεις καλα στον διπλανό σου και κανένας οργασμος δεν ειναι αρκετός για να ξυπνήσεις γεμάτη το πρωι, τόσο γεμάτη που να μη γυρεύεις συνεχως να δαγκωσεις τον άλλον απο πείνα. Υπάρχουν όμως ανθρωποι που είναι αχάιδευτοι. Αυτοί ειναι που έχουν αγκάθια. Πρέπει λοιπον καμια φορά να ευχαριστουμε όλους εκεινους που μας εξομολογηθηκαν συναισθηματα, που μας συγχωρεσαν, που μας λάτρεψαν, που μας νταντεψαν, που μας χαρίστηκαν, που μας σκούπισαν τα δάκρυα, που μας χάιδεψαν τα μαλλια, που μας χάιδεψαν γενικως. Σε αυτους χρωσταμε τις οποιες στιγμες εσωτερικής γαληνης εχουμε, εστω και αυτες τις λιγες, και που δε γρυλίζουμε σε όποιον πάει να μας πλησιάσει.