ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
5.10.2014 | 11:21

Απάνθρωποι γείτονες!

Καλησπέρα!Είχα κάνει μια ανάλογη εξομολόγηση στο παρελθόν αλλά χρειάζομαι εκ νέου τη συμβουλή σας. Οι γείτονες πριν έναν περίπου χρόνο είχαν πάρει ένα κουτάβι μεγαλόσωμου σχετικά σκύλου και θυμάμαι χαρακτηριστικά να αναφέρει η γυναίκα από το μπαλκόνι στην γειτόνισσα στο απέναντι μπαλκόνι πως "πήραν τον σκύλο για να παίζουν τα παιδιά". Οπότε καταλαβαίνετε πως η αντιμετώπιση που είχαν απέναντι του ήταν αυτή ενός αντικειμένου. Ο σκύλος ήταν μια ιδιοκτησία τους χωρίς συναισθηματική υπόσταση κατά την άποψή τους. Στην αρχή τον άφηναν όλη την ημέρα στο μπαλκόνι, το ζώο γάβγιζε σε ότι περνούσε κάτω από το μπαλκόνι διότι αυτή ήταν η μόνη ψυχαγωγία του, με ένα κουβά νερό και ένα πιάτο φαί τουλάχιστον για τη μισή ημέρα. Ολη η γειτονια είχε κάνει παρατήρηση και μετά από πολλούς τσακωμούς μαζί τους,τον μεταφέρανε στην πυλωτή όπου ο σκύλος έμενε εκεί για τη μισή ημέρα και την υπόλοιπη μισή έμενε μέσα στο σπίτι.Οπου σταδιακά τους τελευταίους μήνες έιχε γίνει εμφανές το αδυνάτισμα του σκύλου. Η γειτονιά ξεκίνησε να τον ταίζει κρυφα, χωρίς να μας δουν οι ιδιοκτήτες γιατί τότε ξεσπούσαν ομηρικοί καυγάδες. Συμφωνα με τους ιδιοκτήτες ο σκύλος είχε κάποια ασθένεια που τον εμπόδιζε να τραφεί επαρκώς. Εστω ότι έλεγαν αλήθεια, η όλη αντιμετώπιση τους δεν ήταν όμως αυτή που θα άρμοζε σε ένα άρρωστο ζωό. Το αδυνάτισμα γινόταν όλο και πιο έντονο, ο σκύλος έκλαιγε (υποπτευόμαστε ότι πονούσε) και άρχισε να κουτσαίνει, οι γείτονες δεν απαντούσαν στα τηλέφωνα που τους κάναμε ή στα χτυπήματα του θυροτηλέφωνου κλπ. Και σήμερα καθώς το συζητούσαμε με τη μητέρα μου, διαπιστώσαμε ότι εδώ και 3 μέρες δεν έχουμε δει ή ακούσει το σκύλο.Ολα έγιναν πολύ γρήγορα, μέσα σε λιγότερο από 6 μήνες, ο σκύλος είχε πάρει την κάτω βόλτα. Είχαμε ξεκινήσει να ερχόμαστε σε επικοινωνία μεταξύ μας,μαζεύαμε από κοινού κάποιο ποσό για να τους κάνουμε μήνυση και να αφαιρεθεί από την ιδιοκτησία τους ο σκύλος και τώρα συνέβη αυτό. Ναι, θα έπρεπε να είχε γίνει ήδη καταγγελία αλλά αυτή προυποθέτει και χρηματικό ποσό το οποίο λίγο καιρό πριν δεν ήταν αρκετό.Και δεν ξέρουμε τώρα τί μπορούμε να κάνουμε. Δεν είναι σίγουρο αν ο σκύλος έχει πεθάνει,αν είναι στο γιατρό (που αυτό θέλω να πιστευω) ή αν τον άφησαν ελεύθερο. Αμφιβάλλω αν έχει τσιπάκι, και η μόνη απόδειξη ότι είχαν κάποτε σκύλο είναι μόνο οι μαρτυρίες μας.Οποτε τώρα τί κάνουμε; Να κάνουμε καταγγελία άμεσα, να περιμένουμε να δούμε τι έγινε με το σκυλάκο,τι; Και πώς θα μάθουμε ΄τι έγινε αφού οι γείτονες έιναι στην κοσμάρα τους;;Καμιά ιδέα;
 
 
 
 
Scroll to top icon