11.2.2015 | 12:37
από εδώ και πάνω
έχω δώσει κι έχω πάρει ευκαιρίες να γνωρίσω ανθρώπους εδώ μέσα (για δικούς μου συγκεκριμένους λόγους). έχω μιλήσει, έχω βγει, έχω κάνει και μια υπέροχη σχέση. ότι και να είχε συμβεί, όποια συμπεριφορά κι αν χρειάστηκε να αντιμετωπίσω το έκανα χωρίς να γενικεύσω. δεν καταδίκασα τον μέσο. δεν έβαλα τους ανθρώπους στο ίδιο τσουβάλι. έβλεπα τις ιδιαιτερότητες του καθενός και τελικά καταλάβαινα (συνήθως) το γιατί κάτι δεν λειτουργούσε. δεν αφαιρούσα τον εαυτό μου από την ευθύνη μου αναλογούσε. δεν τα παρατούσα εύκολα. πολλές φορές βοηθήθηκα στο να κατανοήσω τον εαυτό μου. αλλά δεν έκανα φτηνές γενικεύσεις και ούτε έβγαλα πρόχειρα συμπεράσματα. θεωρώ λοιπόν πως μετά από τόσο καιρό και τόσες ευκαιρίες, μπορώ πια να πω πως αν έβγαζα ένα συμπέρασμα για την πλειοψηφία των αντρών που συναναστράφηκα εδώ μέσα θα έλεγα ότι ναι, ακόμα κι οι καλύτεροι απ' αυτούς κρύβονται τελικά πίσω από μια οθόνη. φοβούνται να ανοιχτούν ουσιαστικά. δεν το έχουν με τις από κοντά συναναστροφές. και ακόμα κι όταν έχουν ευκαιρίες, κι ακόμα κι αν δοκιμάσουν τελικά, διαλέγουν σχεδόν πάντα την απομόνωση τους. δεν θέλω να γίνω έτσι. φτάνει.