ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

θέλω να χωρίσω, φοβάμαι πολύ τον περίγυρο και βασικά τον πατέρα μου. Δέν θέλω να τον στενοχωρήσω, δεν θέλω να τον πικράνω, αγαπάει πολύ και ειλικρινά τον άντρα μου, ωστόσο το προβλημα είναι ότι μετά απο 7 χρόνια μαζί (σχέση-γάμος)συνειδητοποιώ ότι μεγαλώνουμε και οι δύο και παύουμε να 'δένουμε'. δεν υπάρχει τρίτο προσωπο σε καμία περίπτωση (όσο μπορώ να πω για εμενα τουλαχιστον) απλά βλέπω ότι η ανάμειξη της οικογένειας του σε πρακτικά θέματα της καθημερινότητας μας, το οικονομικο μπλέξιμο με συγγενείς κοντινούς του, και η στάση του ναι μεν να βλέπει οτι συμπεριφορές των αδερφών του επηρεάζουν την δική μας οικογένεια αλλά να μένει απαθεις για να μην τους στεναχωρήσει ή να μην στεναχωρησει τους γονείς του, δημιουργούν πλέον σε μενα πρόβλημα.από σύζυγος έχω γίνει υπόζυγος, μπορεί να με αγαπάει και να τον αγαπάω αλλά δεν μπορώ να ανεχθώ, οτι οικονομικά δεν συνεισφέρει τιποτα στο σπιτι μας -τιποτα- γιατι βοηθάει τους δικούς του, οι δικοί του έχουν αναπαφθεί ότι εγω έχω μια καλή δουλειά και μπορώ να αντεπεξερχομαι, αλλά συγνωμη δουλευω 12 ωρες την ημερα, δεν ξέρω τι θα πει διακοπές, οι προσβολές πάνε και έρχονται, οι συγγενεις του κάνουν την ζωούλα τους και οχι δεν αξιζει, δεν ειμαι ευτυχισμένη ούτε υπάρχει προοπτική να γίνω. και δεν έχω μαθει και να κλαιγομαιπαιδί δεν έχουμε ευτυχώς, αλλά ούτε και θέλω να αποκτήσω σε αυτές τισ συνθηκες, αλλά ουτε και προλαβαίνω, αν μεινω έγκυος και τουλαχιστον κάποιους μηνες μείνω εκτος εντατικής εργασίας πως θα ανταπεξελθουμε? το πρόβλημα με τους γονείς μου είναι ότι δεν ξέρουν τίποτα απο όλα αυτά που περνάω τόσα χρόνια, αν ξέραν λεπτομέρειες σηκωτη θα με είχαν πάρει, έχω κρύψει τόσες τραγικότητες που έχω υποστεί χωρίς να το ξέρουν που αμφιβάλλω εάν θα με πιστεψουν και οι ίδιοι μου οι γονεις!!!