Κλασσική Ελληνική νοοτροπία ..Τα παιδιά μας είναι κτήμα μας ,οφείλουμε να έχουμε άποψη για όλες τις επιλογές τους (για το καλό τους βέβαια) και απανταχού παρόντες ..Δεν αλλάζουν ..Θέτεις τα όρια σου και απαιτείς τον σεβασμό στις επιλογές σου .Η ζωή σου σου ανήκει φίλε μου .
20.7.2018 | 02:24
Απορια
Πως επαναφερεις τη ζωη σου απο ενα τελμα χρονων οπου προσπαθουσες να πεισεις τους γονεις σου οτι εχεις μεγαλωσει πια,οτι δεν θες να εισβαλλουν στη ζωη σου οποτε το θελουν;Πως διαγραφεις βιωματα, καταστασεις που σε εκαναν να νιωθεις ευνουχισμενος γιατι η κενη τους ζωη τους εκανε να θεωρουν δεδομενο οτι η δικη σου ζωη θα πρεπει να συμβαδιζει με δικο τους προγραμμα, με το ετσι θελω, και συ απλα να δειχνεις υπομονη..; Να εισαι οικονομικα ανεξαρτητος, μακρυα απ το πατρικο σου και να τους βρισκεις κι εκει μπροστα σου..να στο παιζουν υποστηρικτικοι μεχρι να σου δημιουργησουν τυψεις κι ενοχες γιατι μια επιλογη για τη ΔΙΚΗ σου ζωη ειναι εκτος των δικων τους γουστων...Χρονια συγκρουσεων, και το μονο αποτελεσμα ειναι οτι απλα για χρονια συγκρουομουν και το μυαλο μου,μεσα στο στρες, αμφιταλαντευοταν στο οτι μια μερα θα κτλβουν και στο οτι πρεπει να τους παρατησω στη δυστυχια τους..και μεσα στ αλλα να τα βαζω οσο δεν παει με τον εαυτο μου που απλα δε με στηριξα για να μη χαλιεμαι..Στα 28 μου νιωθω οτι εχω χασει πολλα απο τη ζωη μου και οτι εδωσα πολλη σημασια,αντι να κοιταω τι με κανει χαρουμενο..βεβαια ειναι σχετικο για τον καθενα αν οντως εχασα χρονια απ τη ζωη μου ή εαν "σιγα,μικρος ειμαι ακομα", αλλα τι να κανουμε..αυτη ειναι η δικια μου εξομολογηση...:)Thanks guys..
1
