ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τα τελευταία χρόνια,σύμφωνα με όσα μου συμβαίνουν,έχω απογοητευτεί πάρα πολύ σε όλους τους τομείς της ζωής μου:εργασιακά,οικονομικά,προσωπικά (σχέσεις φιλικές,οικογενειακές,ερωτικές,επαγγελματικές)και κάποια σχετικά με την υγεία.Ειλικρινά δεν ξέρω που θα βγάλει αυτό το χάλι,σίγουρα υπάρχουν άλλοι που περνούν πολύ χειρότερα,αλλά με έχει τσακίσει όλο αυτό,δεν ξέρω πόσο θα μπορέσω να αντέξω ακόμη όλη αυτή την αδιαφορία,την απόρριψη,το ζόρισμα σα να είμαι σκουπίδι νιώθω,ενώ ξέρω οτι δεν είμαι.Μάλλον πρέπει να το πάρω απόφαση ότι θα πεθάνω με παρέα τη μοναξιά μου...τη μόνη πραγματική παρέα που είχα μέχρι τώρα στη ζωή μου.Με κούρασαν οι ψεύτικες ελπίδες,οι άδειοι άνθρωποι που μόνο ζητούν και απαιτούν από εμένα,έπαψα να τους δίνω,για να πάρω κι εγώ επιτέλους,αλλά αποδείχθηκαν λίγοι.Μπορεί να ακούγομαι σα να πεθαίνω για επιβεβαίωση και ανταπόκριση,αλλά δεν είναι έτσι.Κακά τα ψέμματα,μόνο τα θηρία ζούν μόνα τους,κανείς δεν θέλει να νιώθει μόνος μέσα του,κενός,άδειος,είναι μεγάλη δυστυχία,το περιβάλλον επηρεάζει την ψυχολογία μας,είτε άμεσα,είτε έμμεσα.Ακόμη και τημοναξιά να γουστάρεις,δεν την θες για πάντα,δεν γίνεται.Οι παρέες μου δεν με καλύπτουν,μια μέρα θα τελειώσω τη σχολή και δεν θα μου μιλάει κανείς,όχι γιατί τους έκανα κάτι,αλλά γιατί κανείς δεν νοιάζεται.Έκανα κινήσεις,αλλά μάταια ή εγώ είμαι τόσο ανούσιο άτομο για αυτούς ή ακόμη χειρότερα όλοι παραπονιούνται πως θέλουν τάχα μου να διευρύνουν τον κύκλο τους,αλλά είναι μόνο παχιά λόγια,για το φαίνεσθαι,δεν ενδιαφέρονται πραγματικά να το κάνουν.Μετά από τόσες απορρίψεις αποφάσισα να μην ξανασχοληθώ ,αλλά μέσα μου πονάω και ας μουλάρωσα από τις αδιάφορες συμπεριφορές που συνάντησα.Η ζωή τελικά,δεν είναι ωραία,γιατί οι άνθρωποι τη κάνουν άσχημη.