24.10.2012 | 12:59
Άραγε, θα μάθω ποτέ;
Προσπαθώ ν' ανακαλύψω μυστικά του παρελθόντος. Πράγματα, καλά κρυμμένα εδώ και είκοσι χρόνια. Ως ένα βαθμό τα έχω καταφέρει. Κάποιες πληροφορίες έφτασαν και σ' εμένα μετά από αρκετό ψάξιμο, όμως τις περισσότερες φορές με μαγικό και απροσδόκητο τρόπο. Κατάφερα να φτιάξω το βασικό σχήμα, θέλει μεγάλη προσπάθεια για να ενώσεις τα κομμάτια. Θέλει καλή μνήμη για να καταγράψεις και την πιο φευγαλέα ματιά, θέλει να επιτάξεις τη λογική σου αλλά και τη διαίσθηση για να ερμηνεύσεις ένα λανθάνον χαμόγελο, για να διακρίνεις τα κύματα της οργής πίσω από ένα ανέκφρστο πρόσωπο και για ν' ακούσεις τον πόνο του μέσα στη σιωπή. Πρόκεται για ανθρώπους που τους αγαπώ μεν πολύ, αποκλείεται όμως να τους ρωτήσω ευθέως. Επίσης, δεν τους συναντώ συχνά, οπότε πρέπει να θυμάμαι, να θυμάμαι, να θυμάμαι. Και να ζω αναζητώντας.