ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μπορούμε να πιάσουμε το άπειρο;Γελάς;Και όμως, στα δύο βήματα που μας χώριζαν κατάφερα να χωρέσωολόκληρη την αιωνιότητα. Δεν θυμάμαι να μου έχεις δώσει ούτε ένα χάδι,Δεν θυμάμαι να έχω νιώσει το βάρος του κορμιού σου Και όμως, είμαι σίγουρη ότι κάποτε, κάπου εκεί έξω μου κράταγες το χέρι…και γέλαγες με κάποιο στραβοπάτημα μου.και μου χάιδευες τα μαλλιά μαζί με το πρώτο ανοιξιάτικο αεράκι.Και ύστερα το βράδυ, δανειζόμασταν λίγη από την λάμψη των αστεριώνΚαθώς συζητάγαμε ώρες ατελείωτες στα στενά της Πλάκας.Θυμάσαι;Νόμιζα, ότι δεν μένει παρά να συμπορεύομαι με το τυχαίοΚαι ‘συ μου μάθαινες τις πρώτες πρωινές ώρες,ότι η ζωή δεν συμβαίνει, δημιουργείται.Έλα λοιπόν, Έχουν περάσει από πάνω μας καταιγίδες.Και όμως αντέξαμε…Παραβγαίνουμε ως τις μαργαρίτες;dl