ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

3 χρόνια.........τόσα έχουν περάσει από την πρώτη μέρα που μου χαμογέλασες, που με φίλησες, που έσκυψες και μου ψιθύρισες στο αυτί ότι εσύ δεν θα είσαι σαν τους άλλους, ότι εσύ θα είσαι καλός μαζί μου και δεν θα μαλώσουμε ποτέ....Και εγώ τότε σε πίστεψα... Και ακόμα σε πιστεύω 3 χρόνια μετά, σκέφτομαι ας κάνω υπομονή μία μέρα ακόμα, σκέφτομαι ότι αύριο θα ξυπνήσω και όλα θα είναι αλλιώς, ότι θα ξυπνήσω και θα δω μπροστά μου εκείνον τον όμορφο τύπο πάνω στην μηχανή να μου χαμογελάει και να μου λέει τα πιο όμορφα λόγια του κόσμου. όμως αυτή η μέρα αργεί πολύ, δεν ξέρω αν θα έρθει ποτέ, δεν ξέρω αν θα ξαναγίνεις όπως ήσουν τότε. Είναι σαν μία κακιά μαγισσα να σε χτύπησε με το μαγικό της ραβδάκι και να σε μεταμόρφωσε ξαφνικά σε κάτι που ποτέ δεν ήθελα. Σε έναν άνθρωπο με ψέμμα, με θυμό, χωρίς αγάπη.... αγάπη ίσως....δεν ξέρω....δεν ξέρω τι να υποθέσω πια....εγω σε αγαπώ ακόμα αλλά....ίσως αύριο...ίσως αυριο να έρθει η μέρα...η μέρα που θα ελευθερωθώ από εσένα, που δεν θα σε ξαναδώ πια, που θα αποκτήσω πίσω την αξιοπρέπεια μου. Ίσως από αύριο να είμαι μόνη μου μέσα στο σπίτι μας. όχι επειδή θα το διαλέξεις εσύ όπως συνηθιζεις να με απειλείς.Εγώ, για μία φορά εγώ θα είμαι η δυνατή, αυτή που θα αποφασίσει για την ζωή της, για το μέλλον της. Θα σε διώξω εγώ....Σε αγαπώ, αλλά δεν αξίζεις πια.....