ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Στις 26 Δεκεμβρίου κλείνουμε ένα χρόνο χωρισμένοι. Δεν ξέρω γιατί και πως, σήμερα ένιωθα τόσο έντονη μελαγχολία.. Πάλι γύρισα στα παλιά μας μηνύματα, διάβασα το μήνυμα του χωρισμού μας και όσα είπαμε μετά. Δεν ξέρω αν το έχω ξεπεράσει ή όχι. Αλλά χθες, όταν μιλούσα με τη φίλη μου για τις σχέσεις, σκεφτόμουν όλα αυτά τα μικροπράγματα που ζούσαμε μαζί. Και ήταν τόσο όμορφα! Είναι η αλήθεια, αυτά μας μένουν. Τα μικρά πράγματα, οι απλές στιγμές. Δεν τελείωσα ποτέ τη σειρά που ξεκινήσαμε μαζί. Και ούτε θέλω. Αποφεύγω έντονα να πηγαίνω στα μαγαζιά που πηγαίναμε μαζί. Δεν το μπορώ. Ακόμη και τώρα, δυσκολεύομαι πολύ. Δεν θα μπορέσω ποτέ να σε ξεχάσω τελείως. Και έχω πάψει πλέον να προσπαθώ για αυτό.Άραγε με σκέφτεσαι εσύ; Όχι ότι θα το μάθω, όχι ότι έχει και ιδιαίτερη σημασία.Αλλά ρε γαμώτο, τώρα που προσπαθώ να ξαναφτιάξω κάτι όμορφο με κάποιον άλλον, όλα μου μοιάζουν λίγα μπροστά σε αυτό που είχαμε μαζί.Είναι καλός αυτός, αλλά όχι σαν εσένα. Δεν έχει το χιούμορ σου, δεν έχουμε την επικοινωνία που είχαμε μαζί, δεν είναι έτσι όπως ήσουν. Και είναι λογικό.Γιατί δεν μπορώ ακόμα να το αποδεχτώ;Γιατί εμφανίστηκες πάλι στο μυαλό μου; Αυτός ο χωρισμός είναι το μόνο πράγμα για το οποίο έχω μετανιώσει μέσα μου. Αλλά τότε, δεν έμοιαζε να υπάρχει εναλλακτική και για τους δυο μας..Εξακολουθώ να σ'αγαπώ όπως τότε και δε θα πάψω.Να προσέχεις.