ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Στην αρχη πραγματικα δεν ενιωθα ερωτευμενη,παρολο που σε αγαπαγα πολυ...οταν εγινε επανασυνδεση φοβομουν πως δεν ενιωθα οπως πρωτα. Εσυ μαλλον το καταλαβαινες και εκανες τα παντα να μου ξανα "ενεργοποιησεις" ολα αυτα που ειχα "απενεργοποιησει" για να "επιβιωσω" " το διαστημα οπου ημασταν χωρια. Στην αρχη ενοωθα τυψεις που σε εβλεπα να προσπαθεις τοσο πολυ και δν υπηρξε το αποτελεσμα συντομα. Στην αρχη δεν ειχα θεμα αν κοιμομασταν η δε κοιμομασταν μαζι. Δεν ειχα θεμα αν επερνες,η δεν επερνες τηλεφωνο. Πλεον αυτο αλλαξε,μετα απο 3 μηνες νιωθω παλι να μη θελω να σε αποχωριστω. Αν δε κοιμηθουμε μαζι ενα βραδυ τρελενομαι! Αν δε παρεις τηλ τρελενομαι! Αυτο που θελω να εξομολογηθω ειναι πως δε ξερω αν θελω να μαι ερωτευμενη. Εφαγα τα μουτρα μου τη πρωτη φορα,φοβαμαι πως δε θα μπορω παλι μακρια σου αν ποτε χωρισουμε. Νιωθω ετσι γιατι ηταν ενας θανατος αργος οταν χωρισαμε. Σα να μου ειχες παρει το οξυγονο. Ενιωθα πως δε μπορω να ζησω χωρις εσενα,και παρολο που προσπαθησα αυτο το διαστημα να μαι μαζι σου χωρις να με αφηνω να σου ανοιχτω και να σ δειξω το ποσο πολυ σαγαπαω,ματαιη η προσπαθεια! Και τωρα που σε εχω και νιωθω οπως πρωτα φοβαμαι τον χωρισμο,αγχωνομαι για αυτο σχεδον ολη μερα... Καποτε ελεγα σε ολους αγαπηστε και ας φατε τα μουτρα σας,δωστε τα ολα χωρις να παρετε τιποτα πισω και ξαφνικα νιωθω πως αλλαξα!