ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
31.7.2019 | 22:47

Αν αυτο δεν είναι απελπισία ,τοτε δεν είναι τίποτα αλλο...

Είμαι μονη μου σχεδον χρονο,(εξαιρω δυο γνωριμιες που δε προχωρησαν εστω κ αν ψιλοπαιχτηκαν φασεις ,κ ενα πλατωνικο φλερτ τεσπα),σημερα καταλαβα που μπορει να σε φτασει η απελπισία.Που μπορει να σε οδηγησει η ελλειψη συναισθηματικης ζωης .Δεν εχει πιο πατο.Ειμαι 35 ετων.Ειχα σχεσεις .Απλα είμαι μονη μου τωρα και ενώ αλλες μέρες το παλεύω με αξιοπρέπεια και αισιοδοξία,σημερα,εφτασα στο κατώτερο στάδιο της αυτοταπεινωσης και του αυτοεξευτελισμου...Τι εκανα;Ημουν σε μια καφετερια μονη ,και επειδη γεμισαν τα ματια μου δακρυα,πηγα μεσα στις τουαλετες μπας και συνελθω.Με πιασε μπουκωμα και βηχας(δυνατος) και σπαραζα με λυγμούς.Μπηκε μεσα ο σερβιτόρος αφου ρωτησε τρεις φορες αν είμαι καλα,(εκει που είναι οι καθρέφτες κ οι νιπτηρες),όταν βγηκα λοιπόν κ εγω εκει,θολωμενη,πονεμενη,του...ζητησα να με αγκαλιασει γιατι δεν εχω κανεναν...!!!!Εκεί εφτασα.Το παιδι πολυ ευγενικα το εκανε και μου ελεγε "ηρεμησε σε παρακαλω".Μου δωσε κ τον αριθμο του οταν μετα τα,χιλια,ζορια ,συνήλθα καπως και εφυγα.Δε πρόκειται να τον ενοχλήσω φυσικα.Αλλωστε δεν ενιωσα τίποτα ερωτικο,ουτε κατι φιλικό.Ντρέπομαι.Για την κατάντια μου.Για το κατρακυλισμα μου.Για την αυτοταπεινωση που υπέβαλα στον εαυτο μου."Ειμαστε ευτυχισμένες και χωρις αντρες"Πιο ψεμα και απο το :"Αδυνατίζουμε για την υγεια μας"Αυτα.
19
 
 
 
 
σχόλια
Εκανες κατι ομορφο μη στενανωριεσαι ,..... ολα καλα, ασε λιγο το συναισθημα να βγει και θα βρεις και καποιον.... σε ολους αρεσουν οι ευεσθητες!!!! good lukc....ειμαστε πολοι εδω μεσα!!!!
φιλαράκι μου ίδια ηλικία είμαστε σε νιώθω εγώ τι να πω που μου μιλούν με σεβασμό ολοι κι πληθυντικό κι με κάνουν να εσθανομε ακόμα πιο γρια ??? που κανουν διακρίσεις και μιλούν αλιος σε μενα κι αλλιώς σε μια μικρότερη και όμορφη ???υπάρχουν κι χειρότερα φιλαράκι φιλοσοφησετο κι αστο μην στεναχωριέσαι η μοναξιά συχνά ειν η καλύτερη φιλη κι δε μας προδίδει οσο οι ανθρωποι
Θα ήθελα να μου εξηγήσεις, προς τί η τελευταία αυτή γενίκευση. Μια χαρά περνάνε όσοι/ες δεν έχουν γυναίκα/άντρα στην ζωή τους (όχι όλοι σίγουρα) διότι πολύ απλά ξέρουν τον εαυτό τους και μπορούν να περνούν καλά μαζί του, καθώς και με τις παρέες/φίλους ή κολλητούς τους. Πρέπει να επαναπροσδιορίσεις τη σχέση που έχεις με τον εαυτό σου καθώς και τις αντιλήψεις που απορρέουν από τις προτάσεις που έχεις σε εισαγωγικά. Καταλαβαίνω ότι χρειάζεσαι μια σχέση στην ζωή σου, συντροφικότητα, έρωτα, είναι ανθρώπινες ανάγκες, σε άλλους αυτό είναι πιο έντονο, σε κάποιους λιγότερο και σε κάποιους είναι αδιάφορο (σε συγκεκριμένες περιόδους της ζωής ή και όχι) Το θέμα είναι, να μην εξιδανικεύεις, να μην είναι το μόνο πράγμα που περιμένεις από τη ζωή σου, αλλά να προσπαθείς να τη γεμίζεις κάνοντας όμορφα πράγματα, ταξίδια, βόλτες, δραστηριότητες, κυνηγώντας τα όνειρα σου. Δεν ερωτεύονται όλοι αμοιβαία, ούτε κάνουν όλοι μακροχρόνιες σχέσεις. Κάποιοι άνθρωποι, πέρα από εφήμερες σχέσεις, είναι αναπόφευκτο να μείνουν μόνοι τους, από άποψη σχέσεων κυρίως, άλλοι δεν κάνουν εύκολα παρέες και έχουν 1 ή 2 κολλητούς, άλλοι δεν έχουν κανέναν, λόγω χαρακτήρα, συμπεριφοράς που ίσως απορρέουν από προβλήματα στη ζωή τους ή από συγκυρίες. Προσπάθησε να φτιάξεις την ψυχολογία σου, βάλε άτομα στη ζωή σου που σε στηρίζουν, χωρίς να σε κατακρίνουν, που θα σε βοηθήσουν έστω και λίγο, βήμα βήμα, να βγεις από αυτό το τέλμα. Όλοι έχουμε άσχημες στιγμές, πολλοί φτάνουμε στα άκρα, άλλοι πάλι το ελέγχουν. Όσον αφορά το ότι χάνουμε κιλά για να αρέσουμε στους άλλους, μην το σχολιάσω εκτενώς καλύτερα. Θα γράψω μόνο, ότι ότι κάνουμε στον εαυτό μας, είτε είναι αλλαγή κόμμωσης, είτε είναι απώλεια βάρους, είτε γυμναστική είτε ανανέωση καρνταρόμπας, (νομίζω καλά το έγραψα) οφείλουμε να το κάνουμε πρώτα από όλα για εμάς, αλλιώς 1ον δεν θα μπορούμε να το υποστηρίξουμε και 2ον θα επηρεαζόμαστε εύκολα από την οποία άποψη των άλλων και θα αλλάζουμε τον εαυτό μας ανάλογα με τα πρότυπα, παραγκωνίζοντας το δικό μας στυλ και κατ' επέκταση, αλλοιώνοντας την προσωπικότητά μας.
Πρώτον, τηλεφώνησε στον άνθρωπο να τον ευχαριστήσεις. Μην είσαι γαϊδάρα, δεν ήταν υποχρεωμένος να το κάνει όλο αυτό.... Δεν είναι ανάγκη να εξηγήσεις πώς και τι, ένα ευχαριστώ αρκεί. Δεύτερον, χαλάρωσε. Άντρα βρίσκεις και στα 17, και στα 27 και στα 37 και στα 57. Μην συγκρίνεσαι με τις φίλες σου που έχουν παντρευτεί κτλ. Ο καθένας βρίσκει σύντροφο στο χρόνο του. Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο!Τρίτον, και σε σχέση μπορεί να είσαι και να περνάς σκατά. Να έχεις μπλέξει με άχρηστο. Να πιέζεσαι. Να βαριέσαι. Να κάνεις σεξ καταναγκαστικά. Δεν υπάρχει χειρότερο!Τέταρτον, εγώ αδυνάτισα για λόγους υγείας και για να μπορώ να κινούμαι πιο άνετα. P.S. Από μια λίγο μεγαλύτερη σε παρόμοια φάση με τη δική σου.
Συγγνώμη που στο χαλάω, αλλά κάποιες από εμάς περνάμε διαστήματα ακόμη και μεγαλύτερα από το δικό σου, ευτυχισμένες και χωρίς άντρες, στηριζόμενες στον εαυτό μας. Ακόμη και όταν έχουμε ερωτική σχέση, πάλι στον εαυτό μας στηριζόμαστε, χωρίς να περιμένουμε να προσδιοριστεί η "αξία" μας από την παρουσία ενός άντρα ή/και να προσδώσει "αξία" η παρουσία του. Απλά, απολαμβάνουμε τις όμορφες στιγμές που μοιραζόμαστε μαζί του.Δική σου και μόνο δική σου ανάγκη είναι να προσδιορίζεσαι στην παρούσα φάση (σου) από την ύπαρξη ενός άντρα στη ζωή σου.Όσο για τις μπαρουφογενικότητες που quotάρεις στο τέλος για να νιώσεις ενός είδους δικαίωση ίσως, speak for your self, dear.
είσαι ένα χρόνο μόνη ε και τί έγινε; τόσο πολύ δε μπορείς να αντέξεις τον εαυτό σου;άλλη είναι μόνοι τους μια ζωή,πλάκα μας κάνεις ρεαλλοί είναι μπαινοβγαίνουν όλη μέρα στα νοσοκομείασοβαρευτείτε ρε..εκτιμήστε αυτά π έχετε αγαπήστε τον εαυτό σας λίγο, βγείτε εξώ μόνοι αλλά χωρίς μικροπρέπεια με τσαμπουκά , πάντε μια βόλτα στη φύση ,ανοίξτε κάνα βιβλίο βρείτετα με τον εαυτό σας έλεος με τη μιζέρια
Να ξεκινήσω από το τέλος. Δεν είμαστε το κέντρο του σύμπαντος ο καθένας ξεχωριστά για να βγάζουμε συμπεράσματα για όλη την ανθρωπότητα. Μια χαρά μπορεί να είναι μια γυναίκα χωρίς άντρα και να χαίρεται την ζωή της. Και άντρες φυσικά το ίδιο, μπορούνε να περνάνε υπέροχα και χωρίς σύντροφο. Αλίμονο αν χρειαζόμασταν κάποιον για να επιζήσουμε την κάθε μέρα. Δεν είναι δίκαιο να περιμένουμε να έρθει κάποιος να καλύψει τα τυχόν κενά μας, αυτή είναι αποκλειστικά δικιά μας δουλειά και δεν την φορτώνουμε σε άλλους. Το έχω πει πολλές φορές, μας κυνηγάει ό,τι ήδη έχουμε ή δεν χρειαζόμαστε. Αν δεν είμαστε σε θέση να περνάμε καλά και μόνοι μας, κανείς άλλος δεν περνάει καλά μαζί μας. Βρες τι σου φταίει και πράξε αναλόγως, δεν μπορώ να προτείνω κάτι συγκεκριμένο γιατί δεν σε ξέρω. Δεν ξέρω ποιά είναι η καθημερινότητά σου και ποιά είσαι εσύ. Η στιγμή δεν είναι κατάλληλη για σένα να ψάχνεσαι για σχέση, πρέπει πρώτα να λύσεις όλα αυτά που σε ταλαιπωρούν και δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω. Παράλληλα κοίτα γύρω σου τι γίνεται, δες με ποιόν τρόπο μπορείς να στηρίξεις άλλους ανθρώπους. Ξέχνα τι έγινε στο Καφέ, πάει αυτό έγινε και πέρασε δεν μπορείς να το αλλάξεις. Αν δεν νιώθεις καλά να πηγαίνεις μόνη σου σε Καφετέρια και κάθεσαι εκεί νιώθοντας οίκτο για τον εαυτό σου, μην ξαναπάς. Υπάρχουν τόσα άλλα που μπορείς να κάνεις, βρες τι σου ταιριάζει. Μα πάνω από όλα πρέπει να καταλάβεις ότι μόνο εσύ είσαι υπεύθυνη για το πως νιώθεις και κανένας άλλος. Είσαι στον καλύτερο δρόμο να γίνεις ενεργειακό βαμπίρ για όποιον άνθρωπο βρεθεί μπροστά σου. Με συγχωρείς που σου το λέω έτσι, είμαι και λίγο κουρασμένη για να στα "σερβίρω" με πιο ωραίο τρόπο. Μην σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου, σκέψου και τον άλλον. Εσύ, θα ήθελες να σου τύχει ένας άνθρωπος που βρίσκεται στην ψυχολογική κατάσταση την δική σου; Ή θέλεις κάποιο να σου δίνει δύναμη και να σε στηρίζει συναισθηματικά και με όποιον άλλο τρόπο; Το ίδιο θα θέλει και εκείνος. Είσαι σε θέση;
Συγνωμη να ρωτησω. Θεωρείται δλδ τραγικο να εισαι μονος/μονη ενα χρονο με δυο γνωριμιες κ ενα φλερτ? Αν ναι πειτε μου, εχει πολλα βράχια με γκρεμό απο κατω εδω που βρίσκομαι....
Όλο.Μα ΌΛΟ λάθος. Απο το σημείο που γέμισαν τα μάτια σου δάκρυα δημόσια, μέχρι το να ζητήσεις αγκαλιά. Ειλικρινά μου έρχεται να... Δηλαδή αν σε είχα μπροστά μου, θα... Δηλαδή... Έλεος. Και το συμπέρασμα, που έφτασες στο τέλος, σχετικά με το μεγαλύτερο ψέμα, κι αυτό λάθος. Αν ψάξω να βρω κάτι σωστό στον τρόπο σκέψης σου, είναι που γράφεις ότι δεν θα πάρεις τλφν τον σερβιτόρο. Αλλά να σου πω... Αν θες να πέσεις ΤΕΛΕΊΩΣ χαμηλά... Παρ' τον. Θα είναι σούπερ να αρχίσει μια γνωριμία με τέτοια θλιβερή αφετηρία. Στη θέση σου (λέμε τώρα), δεν θα ξανά περνούσα ούτε μπροστά από την καφετέρια. (Γραφεις σαν ένα τρολ που κυκλοφορεί ελεύθερο στη στήλη. Ελπίζω να είσαι αυτό.)
Πιστεύω πως όλοι μας κάποιες στιγμές επιζητούμε μια αγκαλιά, ανεξαρτήτως φύλου και αν έχουμε σύντροφο ή όχι. Κατανοώ πως το "μεταφράζεις" ως απελπισία γιατί τη ζήτησες απο έναν άγνωστο. Απο την στιγμή που το έκανες, αν σε ανακούφισε (έστω για εκείνη τη στιγμή) μείνε σε αυτό και μην το σκέφτεσαι περαιτέρω.
Είσαι ένας γλυκός και ευαίσθητος άνθρωπος Έχε τα μάτια σου ανοιχτά και το.ομορφο χαμόγελο σου ειμαι σίγουρος ότι για κάποιον- κάποιους είσαι αυτό που ψάχνουν και ταιριάζουν ελπίζω να συναντηθείτε σύντομα!
Scroll to top icon