ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι στιγμές, αλήθεια,που αναρωτιέμαι:Αυτό είμαι; Αυτό θέλω;Και μου᾽ρχονται όλοι αυτοί οι άνθρωποι στο μυαλό,που φωνάζουν για να ακουστεί το κενό τους. Αλήθεια, αυτό είμαι; Αυτό θέλω;Και συνεχίζω, ο μόνος τρόπος που βρίσκει η ανθρωπότητα για να αντιδράσει, είναι η κραυγή; Το ξέσπασμα;Νομίζω πως το ανθρώπινο είδος φοβάται πως ήρθε μια παρακμή, η οποία παραδόξως υπήρχε από πάντα. Μήπως -και λέω μήπως γιατί Θεός δεν είμαι ούτε δούλος- εφόσον μας δόθηκαν τα ιδανικά μάτια για να δούμε τη βρωμιά, μας έχουν δοθεί και τα ιδανικά χέρια για να την πετάξουμε από το παράθυρο;Αυτό είμαι; Αυτό θέλω;Αυτό είμαι; Αυτό θέλω;Αυτό είμαι; Αυτό θέλω;Αυτό είμαι; Αυτό θέλω;Αυτό είμαι; Αυτό θέλω;Αυτό είμαι; Αυτό θέλω;Αυτό είμαι; Αυτό θέλω;Αυτό είμαι; Αυτό θέλω;Αυτό είμαι; Αυτό θέλω;Αυτό είμαι; Αυτό θέλω;Και προς τί η τόση σύγχισης! Προς τί ο φόβος της αποτυχίας! Προς τί η προσκόλληση στο παρελθόν! Οι ήρωές μας κατέληξαν στον θάνατο. Θέλετε να πεθάνουμε και ᾽μεις; Ή θέλετε να βρούμε τρόπους να είμαστε ένδοξοι και στην αειζωία;Και για να κλείσω γιατί όσο περνάει η ώρα γίνομαι φλύαρος. Αφού αναρωτηθώ άλλες δέκα αν αυτό είμαι και αν αυτό θέλω, θα στρέψω τον παραμορφωτικό καθρέπτη προς τα πάνω μας, να σταθώ έτσι σίγουρος στα πόδια μου,σκεπτόμενος πως αυτό που είμαι δεν εμπεριέχει δυστυχώς αυτό που παλεύω να γίνω.18.11.201223:19