ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

μετά από 3 χρόνια σχέση, πάει ο ενθουσιασμός, πάει το καθημερινό άγριο σεξ, πάει η ανορεξία για φαγητό, νερό, ύπνο, δουλειά, φίλους κτλ.Τώρα βγαίνουμε μονάχα για φαγητό, σαν τους συνταξιούχους. Σεξ μία φορά την εβδομάδα, κατά προτίμηση Κυριακή, σαν τους συνταξιούχους.Βγαίνουμε και πρέπει απαραιτήτως να είναι μαζί και φίλοι, γιατί αλλιώς πλήττουμε, σαν τους συνταξιούχους.Τέρμα, πια τα κοπλιμέντα και τα γλυκόλογα. Τώρα γκρίνια και κριτικές για σώμα, συμπεριφορά, συνήθειες, σαν τους συνταξιούχους.Πάνε τα καθημερινά τηλεφωνήματα με απέραντες ανούσιες, αλλά για μένα ωραίες, συζητήσεις. Τώρα τηλεφώνημα 2-3 φορές την εβδομάδα, για να κλείσουμε κανα ραντεβού (για κανά φαγητό μη ξεχνιόμαστε, τι νομίσατε;;; χαχαχα).Και το αποκορύφωμα; Ενώ περίμενα ένα χρόνο τις φετινές διακοπές (όχι βέβαια εναγωνίως, ομολογώ, όπως άλλες χρονιές), πέταξες το "μήπως να το αφήσουμε καλύτερα. Το σεπτέμβρη βλέπουμε...".Αισθάνομαι που αισθάνομαι σα συνταξιούχος, μήπως να μου έκοβες και καμιά σύνταξη να το εμπεδώσω;(ΥΓ 1: ααα, έξω όταν βγαίνουμε τώρα πιά, αντί να κοιτάει εμένα (που ακόμη πασχίζω να είμαι ωραία για αυτόν), αυτός ξεσκίζεται να κοιτάει γκομενάκια ξεκολιάρικα.Αει στο διάολο, άντε να χωρίσουμε να ξανανιώσουμε. Αλλά τι κάνεις, όταν και τον αγαπάς και σε αγαπάει και έχετε περάσει χίλιες δύο καταστάσεις μαζί και έχετε δεθεί; Όταν στα δύσκολα πραγματικά σου έχει συμπαρασταθεί και νοιαστεί καλύτερα από αδερφός;Όταν ξέρεις ότι δεν είσαι πια 25 χρονών, αλλά έχεις περάσει τα 35;ΜΙΑ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΑ !