ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νιώθω κουρασμένη, πολύ απογοητευμένη σε όλους τους τομείς της ζωής μου. Δεν νιώθω ότι δεν προσπαθώ, απλά η ζωή μου μένει στάσιμη. Είμαι άνω των 30 και είμαι χρόνια άνεργη και άτυχη. Δεν έχω σύντροφο, νιώθω μια ερημιά και δεν συμβαίνει τίποτα στη ζωή μου να νιώσω κάποια χαρά και ότι ανοίγει ένας δρόμος επιτέλους. Απογοητεύτηκα σήμερα ξανά με μια δουλειά που περίμενα και είχα μια μικρή ελπίδα ότι θα δουλέψω την άνοιξη. Επειδη λέμε ας ξεκινήσουμε από μια δουλειά και όλα τα αλλα υποτίθεται ότι έρχονται/ Αν δεν βρίσκω ούτε δουλειά πως θα νιώσω καλά ψυχολογικά που είμαι άφραγκη; Δεν είμαι αυτόνομη και έχω εργαστεί λίγα χρόνια στη ζωή μου με λίγη προυπηρεσία. Δεν έχω κάπου να μιλήσω, είμαι μόνη σε όλο αυτό. Μην αρχίσει κάποιος να γράφει το πως συντηρούμαι. Ζω στο πατρικό με τις πολλές του δυσκολίες. Και στα αισθηματικά νιώθω πολύ μόνη. Κατι ήρθε από το πουθενά και όπως ήρθε ανεξήγητα δίνοντάς μου ελπίδες, έτσι έφυγε χωρίς να ξέρω το γιατί. Υπάρχει μια σιωπή, ένα κενό και πληγη εδώ και δύο χρόνια. Η ζωή μου είναι δύσκολη πολύ τα τελευταία χρόνια. Ανεκπλήρωτος έρωτας με πολλά κενά, μηδέν εργασία και δάκρυα στα μάτια. Κάποιες φορές χαμογελώ στον εαυτό μου και νιώθω μια ελπίδα χωρίς να ξέρω γιατί. Φυσικά τα ίδια είναι όλα πάλι. Αύριο θα κάνω άλλη αίτηση και σε λίγο θα τη γράψω. Τα αισθηματικά τα άφησα στην άκρη χωρίς να έχω προσδοκίες από αυτόν τον άνθρωπο, χωρίς να απορρίπτω στη ψυχή μου. Αλλά νιώθω σαν να βρίσκομαι σε ένα βαθύ πηγάδι που ψάχνω την εξοδο να βγω. Είμαι λυπημένη για όλα. Αυτά ήθελα να πω έστω ανακατωμένα.