ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Στο δημοτικό και το γυμνάσιο τα υπόλοιπα παιδιά με αντιμετωπίζαν άσχημα. Άκουγα κοροϊδίες και άσχημα σχόλια για τα πάντα πάνω μου, τα ρούχα μου, το γέλιο μου, το ύψος μου, το σώμα μου. Ο εκφοβισμός ήταν καθημερινότητα και τα διαλύματά μου ήταν μέσα σε μία τουαλέτα. Τα κόμπλεξ από εκείνα τα χρόνια δεν θα φύγουν ποτέ. Στο λύκειο ομόρφυνα και όλα αλλάξαν ξαφνικά, αλλά εγώ ήμουν ήδη πίσω. Δυστυχώς ποτέ δεν εισέπραξα μία συγγνώμη από τα άτομα αυτά αν και τα συναντώ ακόμη. Η αυτοπεποίθηση μου πιάνει πάτο. Πάντα φοβάμαι την κοροϊδία σε ότι κάνω με αποτέλεσμα να αποφεύγω πολλές δραστηριότητες που περιλαμβάνουν κόσμο. Ερωτεύτηκα 3 φορές και ποτέ μου δεν το είπα σε κανέναν, από φόβο απόρριψης. Όταν ήμουν μικρή ντρεπόμουν για τα προβλήματα μου, στο λύκειο προσποιούμουν ότι δεν υπήρχαν και τώρα στα 25 είμαι ανίκανη να φλερτάρω. Έχω κάνει σχέση με δύο άτομα που μου έδειξαν ενδιαφέρον καταπιέζοντας τον εαυτό μου μείνει εκεί μέχρι να μην με θέλουν. Είχα ανάγκη να νιώθω φυσιολογική ακόμα και κάνοντας πράγματα που δεν ήθελα. Σήμερα έχω φίλες που ζηλεύουν την εμφάνιση μου και ότι έχω καταφέρει και όμως θα έδινα τα πάντα για να περάσω ένα μήνα με τη δική τους ζωή και αναμνήσεις.