ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πραγματικά κουράστικα να είμαι ο ευατός μου.Όλο φόβοι, άγχοι, έλλειψη αυτοπεποίθησης, θα αποτύχω, δεν θα τα καταφέρω, δεν είμαι εγώ γι'αυτά, δεν μπορώ, δεν, δεν, δεν....και κλάμα!!χωρίς λόγο, συχνά-πυκνά.Και όλο λέω, θα σταθείς στα πόδια σου, στο ύψος των περιστάσεων, θα αντιμετοποήσεις, την διατροφική διαταραχή, θα γίνεις κοινςνικό ον.. Και πάλι τίποτα. Μια από τα ίδια. Είτε βγαίνω είτε όχι, είτε διαβάζω είτε όχι, είτε τρώω είτε όχι, πάλι κενό, ανικανότητα, αδιαφορία. Πραγματικά πλέον νιώθω ότι δεν σέβομαι και δεν εκτιμώ καθόλου τον ευατό μου, Κάνω ότι μπορώ για να του βάζω εμπόδια.Αναρωτιέμαι γιατί. Από εμφάνιση νορμάλ είμαι, σχέσεις-φίλους πάντα είχα, αλλά όσο μεγαλώνω την χάνω την μπάλα. Τι να πω ρε γαμωτο. Μακάρι να βρω την άκρη μου. Πειθαρχία, αυτοπεποίθηση, "στ'αρχιδισμός", δεν ξέρω τι συστατικό μου λείπει, αλλά κάτι λείπει και χαλάει την συνταγή, κουράζει και μένα. Χρειάζομαι επιτέλους ηρεμία, καλή διάθεση, ΥΠΝΟ!!(βασικό).Εξακολουθώ να ελπίζω λοιπόν, κι ας είναι ψευδαίσθηση.