3.2.2013 | 18:37
Βαριέμαι(?)
Κυριακή απόγευμα και βαριέμαι να βγω.Όλη τη βδομάδα το σπίτι μου δεν με είδε.Απ'όλα είχε η βδομάδα που πέρασε. Δουλειά,κούραση,καφέδες,γέλια,χαβαλές με τους φίλους μου.Χθες το βράδυ(πρωί ήταν βασικά γύρω στις 6 το ξημέρωμα) πέφτοντας για ύπνο είπα απο μέσα μου "Ποοοοοο αύριο θα σαπίσω σπίτι μου επιτέλους δεν θέλω να με ενοχλήσει κανείς δεν θέλω να κάνω ΤΙΠΟΤΑ" Και τώρα που έχει σχεδόν τελειώσει η μέρα και εγώ έμεινα μέσα χαζεύοντας με μην κάνοντας τίποτα ουσιαστικό κατάλαβα πως το έχω ψιλομετανιώσει.Μια ηλιόλουστη κυριακή και ενω πολλοί άρπαξαν την ευκαιρία να βγουν για μια βόλτα εγώ διάλεξα να μείνω με τις φόρμες μου και να σαπίσω βλέποντας τηλεόραση και χαζεύοντας στον υπολογιστή.Η ζωή μου γενικά είναι γεμάτη νόημα,έχω συνέχεια να κάνω πράγματα δεν έχω κανένα παράπονο και είμαι πραγματικά ευγνώμων γι αυτό.Αλλά και επειδή πιστεύω πως πρέπει να ζούμε την κάθε στιγμή και όχι μόνο το πιστεύω αλλά το εφαρμόζω κιόλας,το να χάσω μια ολόκληρη μέρα μην κάνοντας τίποτα μου φένεται κάπως.Το έχω ξανακάνει βέβαια πολλές φορές αλλά ειδικά σήμερα είχε υπερβολικά ωραίο καιρό για να μην το εκμεταλλευτώ.Δυστυχώς όσο και αν θέλω να αρπάζω την παραμικρή ευκαιρία να κάνω πράγματα να γεμίσω τη μέρα μου,οι μπαταρίες νου δεν είναι αρκετές για να αντέξουν την θέληση μου για ζωή.Μακάρι να είχα χρόνο για τα πάντα,μακάρι να είχα απεριόριστη ενέργεια και να μην χρειαζότανε να κοιμάμαι ποτέ.