ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τελικά δεν μπορώ να καταλάβω, γιατί νοσταλγούμε ή επιθυμούμε ανθρώπους, που δεν μας επέστρεψαν ή δεν ανταπέδωσαν αυτά που τους προσφέραμε. Η αλήθεια είναι ότι έχω πάψει να πιστεύω στην ανιδιοτέλεια.Ο όρος είναι τέρμα αλτρουιστικός. Δεν πρόκειται ποτέ ξανά να μπω σε μία σχέση,στην οποία προσφέρω και δεν εισπράττω. Το point μου είναι, να είστε με ανθρώπους που είναι δοτικοί και υπάρχει αμοιβαιότητα. Να είσαστε με ανθρώπους,που σας κάνουν και εσάς καλύτερους.Δεν υπάρχει αγάπη, χωρίς ανταλλάγματα. Κυνικό ? Ίσως...Δυστυχώς αληθινό. Όταν βλέπεις ότι ο άλλος, δεν καταβάλει καμία προσπάθεια, έχει πάψει και να σε διεκδικεί. Σε θεωρεί πλέον δεδομένο.Αυτό που με εκνευρίζει όμως πιο πολύ, είναι ότι σε ένα τέτοιο μοτίβο σχέσης, αυτός που σε έχει βαρεθεί πλεον, και σε θεωρεί δεδομένο, δεν έχει τα κότσια να σε κοιτάξει στα μάτια και να σου πει την αλήθεια, γιατί του αρέσει η ασφάλεια. Επίσης απλά έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ίσως αντιλαμβανόμαστε όλοι την αγάπη διαφορετικά, και ο καθένας θέτει τα κριτήρια, τα οποία την ορίζουν. Πχ για μένα είναι ιδανική η σχέση χωρίς ζήλεια. Για κάποιον άλλο η έλλειψη ζήλιας ίσως να ισούται με έλλειψη ενδιαφέροντος.