ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χρόνια πολλά και Χριστός Ανέστη!Πριν ένα μήνα πάνω-κάτω, είχα κάνει μια εξομολόγηση όπου έγραφα πως φεύγω απο το σπίτι κούκλα και όταν βλέπω τις κοπέλες στον δρόμο στεναχωριέμαι επειδή δεν ντύθηκα καλύτερα ή δεν βάφηκα... Όπως έγινε και χθες το βράδυ.Ετοιμάζομαι για την Ανάσταση με μαύρο εφαρμοστό παντελόνι και σακκάκι που να διαγράφεται ολόκληρη η αδύνατη σιλουέτα μου, με μπαλαρίνες αφού ο καλός Θεούλης μου έχει δώσει οπίσθια όπου είτε φοράω τακούνια είτε οχι έχουν καμπύλη, με φυσικό μαλλί σπαστό μέχρι την μέση και σκέφτομαι πως αφού έχω και όμορφα χαρακτηριστικά ας μην βαφώ καθόλου(εντάξει, έπαιξε ρόλο οτι μετά θα επέστρεφα και για ύπνο). Πριν φύγω, χαμογελάω, λέω πως είμαι κούκλα και φεύγω... Γίνεται η Ανάσταση, λέμε χρόνια πολλά και με τους διπλανούς και βλέπω να έρχεται απο τα δεξιά μου μια κοπέλα γύρω στα 20(μπορεί να ήταν και μικρότερη και να μεγαλοέδειχνε λόγω ντυσίματος) με ψιλοτάκουνο μποτάκι μέχρι τον αστράγαλο, με σούπερ εφαρμοστό και μίνι μπορντό φορεματάκι, ισιωμένο-φτιαγμένο μαλλί και μακιγιάζ, και με το που την βλέπω σκέφτηκα ξανά οτι έπρεπε να ήμουν λίγο καλύτερη, ας φόραγα ένα τακούνι και εγω, ας έβαζα και ένα κόκκινο κραγιόν και να μάζευα κάπως το μαλλί μου και το αποκορύφωμα είναι πως σκέφτηκα οτι εφόσον υπάρχουν τέτοιες κοπέλες εκεί έξω, ποιος άνδρας θα γυρίσει να με κοιτάξει;.... Αυτή η σκέψη έγινε για περίπου 30 δεύτερα μέχρι που λέω ''σύνελθε!!" και σταμάτησαν οι σκέψεις....Δεν ξέρω πως τα καταφέρνω όλα αυτά και με συγκρίνω με άλλες, ενώ στο σπίτι με συγκρίνω μόνο με τον καθρέφτη και είμαι ευχαριστημένη αλλά όταν βλέπω τι κυκλοφορεί εκεί εξω αφήστε τα να πάνε!Πως θα καταφέρω να σταματήσω να το κάνω αυτό;; Εκτός κι αν είμαι συνέχεια στην τρίχα ακόμα και όταν βγαίνω στην αυλή του σπιτιού μου.