ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τη γνώρισα στο ... περαστικός,ήταν από .... κι εγώ την είχα περάσει για ... , κουβαλούσαμε στις βαλίτσες μας τα ίδια βιβλία σε διαφορετικές γλώσσες, καπνίζαμε τα ίδια τσιγάρα και γράφαμε αυτή για εμένα κι εγώ για εκείνη εδώ και χρόνια, και οι δυο ... χρονών. Είχε μερικές ουλές στο σώμα της από χτυπήματα, κι εγώ είχα κουρασμένα μάτια, περπατήσαμε μεσάνυχτα έπειτα από καφέ και συνεχίσαμε για ώρες, ήταν σαν να περπατούσε ένας άνθρωπος και δε μιλούσαμε στ' αλήθεια... Την επόμενη, είδαμε μαζί σε μια γέφυρα το φως της μέρας και γεμίσαμε το υπόλοιπό του χρόνου με βόλτες στην άγνωστη πόλη. Σε μια γκαλερί .... τέχνης, ενθουσιάστηκα με το ...., δεν κατάλαβα το ενδιαφέρον της προς τη .... γλώσσα, τέχνη, κουλτούρα. Όταν άρχισε να νυχτώνει χωθήκαμε μέσα στο δάσος, κι ήταν μαγεία οι ώρες να περνούν δίπλα σε αλεπούδες, κουνέλια και νυφίτσες να μας παρατηρούν εμάς κι εμείς τις λέξεις μεταξύ μας να βλέπουμε. όταν βγήκαμε ήταν σκοτάδι βαθύ και τότε τα σώματά μας ένιωθαν ζωντανά. όλη τη νύχτα νιώθαμε ζωντανοί μέσα στην άδεια πόλη, γυμνοί και αόρατοι. Την επόμενη έπρεπε να προλάβω τη πτήση στις 4, ξύπνησε δίπλα μου και μάζεψε τα δικά της, είχε ακόμη μια βδομάδα κράτηση, μα είπε ότι δεν είχε να κάνει κάτι στη πόλη χωρίς εμένα, θα ερχόταν στο αεροδρόμιο μαζί μου και εκεί θα έψαχνε μια πτήση για Β. .... ,. Έκλαιγε σαν παιδάκι όταν χωρίσαμε, επέστρεψα στο σπίτι στην ... και δεν ζήτησα το όνομά της, τρόπο επικοινωνίας, μια προσωρινή μου διεύθυνση της έγραψα μόνο για να στείλει γράμμα εάν ήθελε, και ήθελε. Μέσα σε δυο ημέρες δε κατάφερα να βγω από το πειρασμό και κάλεσα ξημερώματα τον νυχτερινό στην υποδοχή και μου έδωσε το Facebook της. Την επόμενη της είπα ότι τη χρειαζόμουν εκεί, μου απάντησε ότι είμαστε μαζί, και της εξήγησα ότι κυριολεκτικά την ήθελα εκεί. Αυτή είχε ήδη φτάσει στην .... και βρήκα πτήση για ... έπειτα από 7 μέρες. Την περίμενα στο αεροδρόμιο, το ταξίδι μας εκεί ήταν διαφορετικό, τη γνώριζα από παιδί τη χώρα μα δεν ήξερα πως να τη ξανά-ανακαλύψω, παρ' όλα αυτά περάσαμε μια από τη καλύτερη βδομάδα (της, είπε πριν φύγει), πριν φύγει να συναντήσει μια φίλη της που είχε χρόνια να δει κι έμενε στη ..... 1 ώρα δρόμος από τη ...., θα έμενε 2 μέρες κι έπειτα θα τη συναντούσα και θα ψάχναμε ένα μέρος να ταξιδέψουμε, ανησυχούσα βέβαια γιατί δεν είχαμε πει τίποτα για την επιστροφή της και μου είπε ότι αποχαιρετισμοί που κάνουμε είναι κάτι που δε θα ήθελε να αντέξει άλλη μια φορά. πέρασαν 4 μέρες και θα πήγαινα ούτως η άλλως στη ... για να συναντήσω φίλους που ήξερα καιρό και εκείνες τις μέρες ταξίδευαν στα νησιά. Της έστειλα να βρεθούμε αν ήθελε για καφέ, και από το gps που είχε αφήσει ανοιχτό όταν απάντησε είδα ότι ήταν στη .... , είπε ότι δε μπορούσε την ίδια μέρα γιατί δεν ήταν στη ...., κοντά όμως, πράγματι κοντά. έπειτα από δυο μέρες της είπα ότι σκόπευα να πάω στη ... για λίγες μέρες, αν ήθελε να με βρει εκεί ή να έρθει μαζί μου, απάντησε την επόμενη, αυτή τη φορά το gps έδειχνε ...., κι είπε ότι έπρεπε να επιστρέψει άμεσα, έφυγα έπειτα από λίγες ώρες και της έστειλα ότι το πρωί θα είμαι εκεί, , μου απάντησε για πρωινό στη ..., στις 11. κι έφτασα μια ώρα νωρίτερα, βρήκα ένα καφέ να ξεκουραστώ έπειτα από μια νύχτα στο δρόμο και να δω τα μηνύματά μου," το ακύρωνε για σήμερα", έδινε δικαιολογίες σαν να νόμιζε ότι ήξερα κάτι και ζητούσε να περιμένω να βρει λίγο χρόνο, δεν ήξερα πότε ήταν η πτήση της και ανησυχούσα για την εξέλιξη, έτρεξα ως το μέρος που έλεγε ο χάρτης της, ήταν 300 μέτρα μακρυά, και έφτασα σε μια συνοικία με απότομη κλίση και φτωχά σπίτια, μπορεί να έμεναν και 100.000 άνθρωποι σε εκείνα τα οικοδομικά τετράγωνα,έκλεισα ένα δωμάτιο κοντά. To απόγευμα επιστρέφοντας πήγα να σβήσω το τσιγάρο μου στο σταχτοδοχείο της εισόδου κάποιου Ξενοδοχείου στο δρόμο, το τασάκι ήταν γεμάτο άφιλτρα στριφτά τσιγάρα, και τότε κατάλαβα ότι ήταν εκεί, της το έστειλα και μου ζήτησε χρόνο και ξαφνιάστηκε, "είσαι ο μόνος που μπορεί να με βρεί από τα αποτσίγαρα", το πρωί ξύπνησα από το μηνυμά της, θα ερχόταν σε 20', περίμενα 40, ήξερε που να με βρεί και αν ερχόταν ας περίμενε 5 λεπτά, πήγα μέχρι το ξενοδοχείο της, ίσος την συναντούσα στο δρόμο, τελικά τη συνάντησα να φιλά κάποιον στην είσοδο, πέρασα δίπλα της και χαμογέλασα, τη περίμενα 20μέτρα πιο πέρα και αυτή τον άφησε κι άναψε τσιγάρο, το κάνπνισε μαζί του κι έπειτα πέρασε από δίπλα μου κάνοντας νόημα να ακολουθήσω, της έδωσα ένα μπουκάλι νερό που ήπιε σε δευτερόλεπτα και της εξήγησα ότι δεν υπήρχε λόγος να κρατήσει κάτι τέτοιο κρυφό, δεν υπήρχε λόγος γιατί δεν με ένοιαζε κάποια αποκλειστικότητα μα οι στιγμές μαζί της, ήταν νευρική και αγχομένη, οπότε την πήρα και πήγαμε δίπλα στη θάλασσα για παγωτό, ήταν μια ώρα μαζί μου και μέσα στο άγχος χαμογελούσε, ζήτησε να μη τελειώσει ότι έχουμε, με το φίλο της ταξίδευαν από τη ... και χωρίστηκαν στη ... όπου τη συνάντησα, βρεθήκαν ξανά όταν με άφησε και συνέχισαν μαζί, δεν του είπε για εμένα και δεν ήθελε να τον πληγώσει, ούτε αυτός μένει κάπου κοντά στη πόλη της, μα δεν είναι θέμα τόπου και χρόνου, δεν έχει σημασία ο τόπος σίγουρα. Χωρίσαμε ξανά κι είπε ότι θα γράψει μόλις φτάσει έπειτα από 5 μέρες, πράγματι έγραψε τη στιγμή που έφτασε, μιλήσαμε κι έπειτα ξαναέστειλα 3 μέρες αργότερα, ήταν σε σταθμό τρένου κι έφευγε σε 10 λεπτά, είπε ότι θα έγραφε από τη ...., .... Σήμερα έχει περάσει μια βδομάδα, μπαίνουμε Facebook ίδιες ώρες κάποτε, μα δεν έχουμε ξαναμιλήσει. Δεν θέλω να γκρινιάξω μα θα το κάνω, κάποιοι άνθρωποι πιστεύω δε χρειάζεται να χάνονται από τη ζωή μας, χωρίσαμε χωρίς να μαλώσουμε ποτέ και χωρίσαμε με ωραίες σίγουρα αναμνήσεις, μα θα ήθελα να μπορούσα να μιλώ κάποτε μαζί της, οι άνθρωποι γνωριζόμαστε γιατί έχουμε την ανάγκη αυτή κάποτε, μα αν δε μου ξαναμιλήσει ποτέ δε νιώθω έτοιμος να στείλω απλά ένα "γειά, τι κάνεις?"Συγνώμη για τις πολλές λέξεις, θα ήθελα να ήμουν πιο σύντομος αλλά δε μπορώ