ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
27.7.2020 | 14:18

Burned all the maps to reach you

Πρόσφατα έμαθα πως ένας παλιός συμμαθητής μου παντρεύτηκε την (εδώ και τρία χρόνια) σύντροφό του και χάρηκα πολύ. Το περιμέναμε άλλωστε όλοι. Αυτός, παιδί της τεχνικής δουλειάς και του ΤΕΙ κι αυτή πολύ θεωρητική και του πανεπιστημίου. Είναι ωραίο πώς, για κάποιους ανθρώπους, τα πράγματα απλά ταιριάζουν και βρίσκουν το λιμάνι τους. Προφανώς, δεν ταίριαξαν οι “εκπαιδεύσεις” τους, αλλά οι χαρακτήρες τους. Οι ανάγκες τους. Το δούναι του ενός με το λαβείν του άλλου κι αντιστρόφως. Αυτό ήταν μάθημα για μένα. Γνωρίστηκαν τελείως τυχαία, αυθόρμητα και για φαντάσου: εκείνη η στιγμή τους έφερε στο σήμερα. Εγκαταστάθηκαν μάλιστα σε ένα μακρινό χωριό κι ατενίζουν το μέλλον πλέον ως μελλοντικοί γονείς. Ποιός ξέρει τί θα τους φέρει το μέλλον; Αυτοί το τόλμησαν, γνωρίστηκαν, ενώθηκαν κι ό,τι έλθει, θα το πολεμήσουνε μαζί. Όχι μόνοι. Τον θαυμάζω τον συμμαθητή μου. Αν κι ανέκαθεν κακός μαθητής, δεν έδωσε ποτέ σημασία σ'αυτό. Ακολούθησε την κλίση του κι εργαζόταν στη δουλειά που του αρέσει. Είμαστε τελείως διαφορετικοί χαρακτήρες. Αυτός, κοινωνικότατος και με μεγάλη άνεση με τις γυναίκες. Εγώ, θεωρητικός, διστακτικός και πολλές φορές (ιδιαίτερα στο παρελθόν) σε σύγχυση. Μού έκανε εντύπωση το πόσο εύκολα αυτός ο άνθρωπος ξεπερνούσε την απόρριψη. Συζητούσα συχνά μαζί του για το πώς βλέπουμε τα πράγματα και μάλιστα, όταν εγώ έλεγα πως θα ήθελα να παντρευτώ, αυτός το εξόρκιζε τελείως ως ενδεχόμενο για τον εαυτό του. Φλέρταρε ασταμάτητα και δεν έδειχνε να κουράζεται από το κινητό που χτυπούσε συνέχεια. Πολλές φορές έχω σκεφτεί πως θα μου άρεσε να ήμουν περισσότερο σαν κι αυτόν, αλλά αναρωτιώμουν κιόλας αν θα μπορούσα ν'ανταπεξέλθω. Ήταν ζηλευτή η ικανότητά του να κερδίζει το ενδιαφέρον των γυναικών και μάλιστα πολύ συχνά τις παίδευε κι έπαιζε μαζί τους. Αυτό, προσωπικά, δεν μου άρεσε, αλλά απ'την άλλη, τελικά κι εκείνες έπαιζαν με άλλους, οπότε όλοι έπαιρναν αυτό που ήθελαν στο τέλος. Σε αυτόν άρεσαν τα ταξίδια, τα ξενύχτια, οι ψυχεδέλειες...αν και χωρίς “ανώτατη μόρφωση”,ήξερε να κάνει βαθιές συζητήσεις για θέματα διαλογισμού, πνευματικά ζητήματα κ.α. κι αυτό ήταν που μου άρεσε περισσότερο στην παρέα του.Εν πάσει περιπτώσει, το τελευταίο έτος απομακρύνθηκε αρκετά. Τον αναζήτησα μερικές φορές αλλά δεν τον έβρισκα. Έχτισε το σπίτι του και την ζωή του. Αυτό που με στεναχώρησε ήταν πως έμαθα τα νέα του γάμου του από αλλού. Ήθελα πολύ να πάω στον γάμο του, γιατί πραγματικά η περίπτωσή του με την σύντροφό του ήταν για μένα φωτεινό παράδειγμα. Το ίδιο συνέβη και με μια συμμαθήτριά μου, η οποία κι αυτή παντρεύτηκε και που, παρά τις καλές σχέσεις μαζί της, το έμαθα από αλλού. Αυτός ο “αποκλεισμός” με στεναχώρησε. Ωστόσο, ήταν δικαιολογημένος: δεν ήμουν πάντα δίπλα τους, οπότε δεν έχουν υποχρέωση απέναντί μου. Ωστόσο, αν ποτέ παντρευόμουν, θα ήθελα να είναι παρόντες, γιατί μου αρέσει να μοιράζομαι την χαρά μου. Εγωιστική πικρία, υποθέτω. Ας ήμουν πιο παρών. Τέλος πάντων. Όποτε συμβαίνει κάτι τέτοιο, προσπαθώ να αντλώ μαθήματα για το μέλλον. Εκπλήσσομαι πώς η ζωή φέρνει τον αφοσιωμένα συντροφικό έρωτα, τον γάμο ή/και τα παιδιά σε ανθρώπους που τα απέκλειαν κατηγορηματικά, ενώ εγώ τα επεδίωκα ήδη από παλιά, χωρίς επιτυχία φυσικά. Σε αυτούς ήρθε φυσικά, χωρίς επιδίωξη. Ήρθε μέσω της πρακτικής τριβής με το αντικείμενο- όχι με την ανάλυση ή την διστακτική δοκιμή. Είναι ιδιαίτερα σκληρό το μάθημα που παίρνεις, όταν διαπιστώνεις πως πίστευες σε λάθος πράγματα, πως φερόσουν με λάθος τρόπο, πως τηρούσες λανθασμένες προσδοκίες και ο χρόνος πέρασε ασυγχώρητα. Η ευτυχία δεν έρχεται με τον ίδιο τρόπο σε όλους, ναι. Μπορούμε όμως να μάθουμε κι από τις ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ των άλλων. Όχι μόνο από τα λάθη τους, όπως λέει το ρητό για τους “σοφούς”. Οι σοφοί είναι μάλλον φοβικοί. Ασφαλείς αλλά έξω απ'την βίωση της πραγματικής ζωής. Όταν λένε οι Katatonia ''this line must be kept so thin/ to live near life, not within'' τελικά μας λένε τί να αποφύγουμε: την ανοησία του να αποφεύγεις την ζωή. Και τώρα; Που πέρασαν τα χρόνια και πρέπει πάλι ν'αρχίσω να χτίζω, χωρίς καμμία εξασφάλιση; Που τα υλικά, οι δυνάμεις κι οι σύμμαχοι λιγόστεψαν αλλά τουλάχιστον η εμπειρία με αποτρέπει από έστω κάποια χοντρά λάθη; Τώρα, πάλι Katatonia, αλλά άλλος στίχος:I find this so hard.Onward into battle,time is growing so dark around me.https://www.youtube.com/watch?v=j9yl5aaZXCo -Aspie.
7
 
 
 
 
σχόλια
Aspie! ;) Θα ξεκινησω με αυτο, επειδή καλε μου παντρεύτηκαν δυο φιλοι σου δε σημαίνει οτι και οι γάμοι τους και η μετέπειτα ζωη τους θα είναι σουπερ ευτυχισμένη ή οτι θα τα βρίσκουνε εφ όρου ζωής. Λίγο λάθος η σκέψη αυτή για μενα οτι ο συγκεκριμένος φίλος ήταν σωστός ή οτι πετυχε. Όχι όχι. Προσωπικά επιλέγω να βλέπω και καταστάσεις τέτοιες σε ενα βάθος χρονου, μετα απο καιρό κάνοντας ανασκόπηση ναι αναθεωρεις και βλέπεις πολλα περισσότερα που ενδεχομένως τώρα βλέπεις πολυ στενά. Άλλο λάθος για μενα, δε σημαίνει οτι επειδή παντρεύτηκε αυτος ή αυτή τοτε εγω απέτυχα γιατί απλα ειχαμε αλλες επιλογές και αλλες πορείες στη ζωη. Καμια σχεση. Ο καθένας ακολουθεί το μονοπάτι του (τον λιγοτερο ταξιδεμενο δρόμο κατ εμε -The Road Not Taken)Ποίημα του Ρόμπερτ Φροστ) Ο καθένας κανει τις επιλογές του ναι, τα λάθη του ναι, τις επιτυχίες του ναι. Δεν θα τα κρινεις θελω να πω α τώρα αυτος παντρευτηκε εγω όχι αρα εγω είμαι ο αποτυχημένος. Όχι όχι ειναι τέρμα λάθος. Εσυ έκανες αλλες επιλογές ακολουθησες αλλη πορεια, αυτοι δε θα έκαναν καν αυτά που έκανες εσυ, δεν κάνουμε όλοι τα ίδια κατάλαβε το και δεν λειτουργούμε όλοι πανω στον ίδιο άξονα. Θα σου πω παράδειγμα. Είχα συμμαθήτριες η μια παντρευτηκε στα 18 γέννησε στα 18 τώρα εχει δυο παιδιά δεν έχω μαθει τελευταια νέα της επειδή έφυγα απο την πόλη που έμενε. Και η αλλη και αυτή στα 18 γέννησε έχασα επαφες και δεν ξέρω τι έγινε ουτε αυτή. Προσωπικά δε με χάλασε που δεν με κάλεσαν στο γαμο τους δεν ειχαμε και ποτέ παρτίδες για να το έχω απαίτηση. Λοιπον τώρα είμαι 34 δεν έχω κανει γαμο ουτε παιδι. Να νιώσω αποτυχημένη? Να πω δες η τάδε έκανε γαμο έκανε παιδι εγω δες που είμαι και πως είμαι. Τέρμα λάθος σκέψη ετσι? Εκανα σχέσεις όμως, ωρίμασα μεσα απο αυτές, το αν δεν εκανα ακόμη το αποφασιστικό βήμα ενος γάμου ή ενος παιδιού δεν με κατατάσσει στην κατώτερη θέση απο οπου ειναι αυτές. Καταρχάς έχουν αποτυχημένους γάμους, μαθαίνω πολλοί πολλές γνωστοί μου που παντρεύτηκαν ειναι χωρισμενοι ναι, κι αυτους αν τους έβλεπες στους γάμους τους θα έλεγες καλε τι επιτυχημένο ζευγαρι ειναι αυτο! Κι όμως ήρθε η φθορά η τριβή για τους δικούς τους λόγους χώρισαν. Και ειναι χωρισμενοι με παιδιά ή χωρίς και λέω, φαντάζομαι εμενα να ήμουν με δυο παιδιά και χωρισμένη, δεν ειναι Γολγοθάς? Τρελοκομείο για την ακρίβεια γιατί βλέπω αυτή τη γνωστή παιδευεται μόνη της να τα μεγαλώσει και ο άντρας της αδιαφορεί πληρως. Την λυπάμαι να σου πω. Γιατί το συζητησαμε και μου είπε αν ήξερα τι με περιμενε έπειτα δεν θα παντρευομουν καν ουτε παιδιά θα εκανα με αυτον. Γιατί? Γιατί οπως είπα στην αρχη το σημαντικό ειναι μα τα βλέπεις ολα σε ενα βάθος χρονου και απο κει κι έπειτα να κανεις και την κριτική και την αυτοκριτική ενδεχομένως. Το αν πετυχε κάποιος στη ζωη του το βλέπεις οπως λέμε το αν θα σ' αντέξει το σκοινί. Εκει. Και μετα να λες με ασφάλεια ή ακρίβεια ναι όντως ειναι ετσι ή αλλιως. Όχι τώρα. Τίποτα δεν ξερεις. Αυτοι μεθαύριο μπορει να χωρίσουν μπορει να μη μιλάνε καν. Αυτο θα είναι η επιτυχία τους? Μπορει να μείνουν και μαζί και να αλληλοκερατωνονται. Ουτε αυτο το ξερεις. Απλα ίσως μπορεί να είσαι στην ηλικία που κάποιοι φιλοι παντρεύονται και εσυ απλα αναρωτιέσαι τι πήγε λάθος με σένα. Αυτο κατάλαβα. Τίποτα δεν πήγε λάθος Aspie. Απλα ο καθένας ακολουθησατε αλλους δρόμους. Δεν ειναι το ίδιο. Ήξερα μια φιλη την είχα γνωρίσει παντρεμενη με ενα παιδι τώρα προχθες τη συνάντησα χωρισμένη και άνεργη. Ειναι αυτο επιτυχία? Επιτυχία ειναι αυτο που λέμε να θεωρείς πως "εδώ που εφτασες λίγο δεν είναι " και να είσαι ευγνώμων απο τη μια και απο την αλλη να λες γούστο μου και καπέλο μου οι επιλογές μου και ολα όσα μέχρι εδώ που εφτασα. Να σου πω κάτι? Τα εχω με μενα καλα και αυτό μετράει. Το αν κανω καποιες σχέσεις και δεν κάνω ποτέ μου γαμο και παιδι δε με χαλάει καθόλου, το εχω απομυθοποιησει όλο αυτο απο πολυ νωρίς αν θες. Να τα εχεις βρει με σένα και με μια καθημερινότητα που να νιώθεις ΟΚ. Αν το κανεις αυτο πιστεψε με δε θα σε νοιάζει κανένας γάμος απο όποιον κι αν γίνεται. Μήπως να πάρεις τη ζωη στο πιο χαλαρό της? Κι εσυ να σαι καλα και να περνάς καλα και οτι ερθει βρε παιδι μου, μην απογοητεύεσαι αν κάποιοι παντρεύονται ναι και απλα εσυ είσαι αλλου. Να είσαι χαρούμενος εκει που είσαι. Αυτο μετράει. Οπου κι αν βρίσκεται ο καθένας δηλαδή. Πιστεψε με εχω δει πολλα σε σχέσεις/γάμους που πλεον εχω χασει αν θες την "εμπιστοσύνη", όχι στον εαυτό μου αλλά στους αλλους. Δύσκολο ναι. Να σαι καλα Aspie απο μενα και να μη χαλιεσαι! ;) Το να μην κάνεις αυτό που κάνουν όλοι δεν είναι απόφαση, είναι ελευθερία.Αξίζει μόνο να είμαστε πιστοί στις επιθυμίες μας, οι γνώμες των άλλων είναι απλά σχόλια.Μόνο εσύ ξέρεις ποιος είσαι και τι σε κάνει ευτυχισμένο...
Ο ρομαντικός ιδεαλισμός μου ουδέποτε μου έφερε χαρά, πάρα μόνο μια μόνιμη αίσθηση έλλειψης ικανοποίησης από την ζωή. Χρειάζομαι άλλον τρόπο προσέγγισης της ζωής, του έρωτα και των ανθρώπων.
Scroll to top icon