28.6.2012 | 18:30
C'est la vie...
Και τώρα όποτε συναντιόμαστε κάπου τυχαία, θα σε κοιτώ, θα με κοιτάς και εσύ, και τα πρόσωπα μας θα σπάνε και θα σχηματίζονται αμήχανα χαμόγελα. Και θα γνέφουμε ο ένας στον άλλον από μακριά. Και για λίγα δευτερόλεπτα,που για εμένα θα φαντάζουν αιώνες, θα μένουμε εκεί, ακίνητοι. Και θα θέλω να σε ρωτήσω πως είσαι, τι κάνεις, γιατί με απέκλεισες από τον κόσμο σου. Μα δε θα το κάνω. Και εσύ θα στέκεις εκεί σιωπηλός, με μια σιωπή που θα ουρλιάζει στα αφτιά μου. Και έπειτα θα παίρνεις το βλέμμα σου από τα μάτια μου και εγώ το δικό μου από τα δικά σου μάτια και ο καθένας θα συνεχίζει το δρόμο του. Μόνος του. Σαν να μην υπήρξες ποτέ στη ζωή μου, σαν να μην υπήρξα ποτέ στη ζωή σου. Γιατί εσύ το επέλεξες. Γιατί εγώ το αποδέχτηκα.