ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Για χρόνια με τυρρανούν οι σκέψεις. Οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια περνούν, και πάντοτε καταλήγω στις ίδιες βασανιστικές σκέψεις.Για μένα, η εικόνα της ευτυχίας ήταν πάντα η οικογένεια. Σκεφτομαι πόσο θα ήθελα να είμαι ένας καλός οικογενειάρχης που αγαπάει την γυναίκα και τα παιδιά του.Ειδικά με την γυναίκα που σχεδόν μπορώ να πω οτι αγάπησα. Τη μόνη γυναίκα που αγάπησα. Την αγάπησα γι' αυτό που είναι, για το χαμόγελό της, για την απίστευτη καλοσύνη της, για τις άπειρες ώρες που περάσαμε μαζί.Και μ'αγάπησε κι εκείνη. Και μου το είπε, σε ανύποπτο χρόνο. Και πάγωσα. Δεν ήξερα τι να πω. Από τη μία ήθελα να την αγκαλιάσω και να αρχίσω να της μιλάω για όλα. Όμως δεν έκανα τίποτα. Η αμηχανία με κυρίευσε.Δεν της είπα τίποτα. Δεν ήθελα να χαλάσω την εικόνα που είχε για μένα. Πάντα της άρεσε η αυτοπεποίθησή μου. Κι εγώ δεν ήθελα να της δείξω τι κρύβεται από πίσω. Και ίσως να το σκέφτηκε και η ίδια πως πίσω κρυβόταν ένας άντρας που δεν τον ελκύουν οι γυναίκες. Αλλά ποτέ δεν της το παραδέχθηκα. Και όσο σκεφτόμουν πως η ίδια πονούσε επειδή δεν ήταν μαζί μου, άλλο τόσο πονούσα κι εγώ.Κι έτσι ο καιρός πέρασε, και εκείνη βρήκε άλλον. Κι όταν μου το είπε δεν ήξερα πως να αντιδράσω. Από τη μία χάρηκα επειδή την είδα χαρούμενη. Από την άλλη ζήλεψα. Πέρασαν από μπροστά μου όλες αυτές οι χαμένες στιγμές που θα μπορούσαμε να ζήσουμε μαζί. Μία όμορφη ζωή που χάθηκε λόγω συγκυριών. Και σκέφτεσαι "γιατί σε μένα τέτοια τύχη;"Και τότε συνειδητοποιείς πως ισχύει αυτό που λένε:Η ζωή σου ξεκινά μόλις αποδεχθείς αυτό που πραγματικά είσαι. Μου είναι δύσκολο, αλλά θα προσπαθήσω.Όσο για σένα μικρή μου πριγκίπισα, συγγνώμη,ίσως σε κάποια άλλη ζωή...