ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα σας !!! Ισως τ κείμενο μου βγει μεγάλο είμαι και σε μία συναισθηματική φόρτιση αυτη τη στιγμη οπότε συγχωρέστε με για τυχόν λάθη. Τα προβλήματα μου είναι γενικά πολλά, κυρίως ψυχολογικής φύσεως. Βασανίστηκα με σοβαρή διατροφική διαταραχή και αγχώδη διαταραχή γενικευμένου άγχους ( κελεπούρι). Συνεχιζοντας... Πριν 4 μηνες αποφασισα να χωρισω απο μια μακροχρονια σχεση που ειχα για 4 χρονια και το αποφασισα με παρα πολυ μεγαλη δυσκολια και πονο. Το παιδι με το οποιο ημουν μαζι ειχε εξισου διαφορα προβληματα ( που ομως δεν δεχοταν καμια ψυχολ. βοηθεια και ηταν κατα ολων αυτων, σε αντιθεση με μενα) κ μια δυσκολη ζωη ως τωρα, πραγμα που λογω και της ευαισθησιας που με διακατεχει με κρατησε κοντα του και σε στιγμες που ηθελα να φυγω. Δεν ξερω τι ακριβως να γραψω , διοτι ολα τα νιωθω σα τρικυμία στο μυαλο μου αυτη τη στιγμη... Η σχεση αυτη ειχε γενικα προβληματα, καθως το παιδι αυτο ηταν ελεγχτικο πολυ, χειριστικο επισης, πολυ κτητικο κ ξεπερνουσε συχνα τα ορια...Με αγαπουσε παρα πολυ και εκανε θυσιες για μενα, αλλα η σχεση αυτη ειχε παψει να ειναι υγιης απο καιρο. Και απο τους δυο. Φτασαμε σε σημειο οτν συζητουσα για χωρισμο να μου αναφερει οτι θελει να αυτοκτονησει, μαλιστα μια φορα νοσηλευτηκε κιολας στο νοσοκομειο. Εν πασει περιπτωσει, εμενα μου δημιουργηθηκε τρομερη φοβια και ειμαι και παρα πολυ ενοχικη απο μονη μου, οποτε ωσπου να φτασω να τολμησω να πω το τελος το δουλευα απειρα μεσα μου. Εκανα τα παντα να τον βοηθησω να γινει πιο δυνατος, να σταθει στα ποδια του, να βρει μια δουλεια, να αγαπησει τον εαυτο του. Σας λεω αληθεια τον αγαπουσα και τον αγαπαω παρα πολυ σαν ανθρωπο, ομως ενιωθα εγκλωβισμενη κ καθολου ερωτευμενη κ θεωρω πως επρεπε με καποιο τροπο να φυγω απο ολο αυτο. Περασαν λοιπον αυτοι οι μηνες χωρισμου με διαφορετικη ενταση ο καθε ενας, γιατι πιστευω πως περα απο εκεινον ειχα κ εγω συναισθηματικη εξαρτηση κ δν μπορουσα να το κοψω κ ειχα παρει κ λαθος ρολο της μαμας που δν ειχε. Οσο περνουσε ο καιρος εβρισκα λιγο περισσοτερο τον εαυτο μου κ εκεινος ηταν πολυ πιο διακριτικος απο οσο φανταζομουν, δεν εκανε αγρια σκηνικα κ απειλες κ ειχαμε ελαχισττη επικοινωνια. Δεν καταφερε ομως ποτε να καταλαβει τουςλογους που χωρισαμε κ παντα μεχρι κ σημερα με κατηγορει οτι απλως βρηκα καποιον αλλον ( οπως και σε ολη τη σχεση δν με εμπιστευθηκε ) κ ζηταει να μαθει ποιον κτλ. Σημερα λοιπον, ενω ειχαμε να μιλησουμε πανω απο μηνα... μου εστειλε μηνυμα οτι ειναι κατω απο το σπιτι μου και οτι οφειλω εξηγησεις. Δεν εχω λογια να περιγραψω ποσο στρες ειχα, μου κοβοταν η φωνη καθως μιλουσα για ωρα, μου ερχοταν εμετος. Κατεβηκα και ηταν ηρεμος , του ειπα πολυ ηρεμα κ ωριμα θεωρω ολα οσα ξαναπαματαπει, αλλα χωρις φωνες και φασαριες. Δν ξερω τι καταλαβε και τιι οχι, μου ειπε οτι εχει αναγκη να με απομυθοποιησει, αλλα εγω δν μπορω να κανω να βοηθησω σε αυτον. Αυτο που ηθελα να πω ειναι οτι αυτον τον ανθρωπο εγω τον νοιαζομαι τροερα κ νιωθω πολυ ασχημα που φανηκα ισως ψυχρη κ αναισθητη στα ματια του, αλλα αν του πω ποσο με ενδιαφερει να ειναι καλα θα το παρερμηνευσει κ εγω δν αντεχω καμια επικοινωνια μαζι του. Προσευχομαι να ειναι καλα, αναβω κερια για να ειναι καλα και μακαρι να μπορουσαμε να εχουμε μια τυπικη επικονωνια, αλλα δν ειναι ανθρωπος που μπορει να το διαχειριστει κ εγω πρεπει να κοιταξω να συνελθω γιατι εχω βασανιστει πολυ. Δεν καταληγει καπου απαραιτητα αυτο που γραφω, απλα ενω πιστευω οτι εκανα το σωστο, νιωθω ασχημα και εχω ενα βαρος στο στηθος. Σκεφτηκα να στειλω ενα μήνυμα να εξηγήσω , αλλά δεν ξέρω τι να εξηγήσω κ δεν θα γίνει και κατανοητό. Μακάρι απλώς και οι 2 καποια στιγμη να ορθοποδήσουμε , ειμαιστε νεα παιδια και ειναι κριμα !!! ευχομαι όσο τιποτα να τα καταφερει κ να φτιαξει τη ζωη του.. Σας ευχαριστω για το χρονο σας.