ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Απευθύνεται αποκλειστικά σε μένα ενώ θα μπορούσε άνετα να απευθυνθεί σε κάποιο άλλο άτομο το οποίο βρισκόταν ακριβώς δίπλα μου. Γιατί όμως μίλησε σε μένα από την στιγμή που δεν είμαι ομιλιτική/κοινωνική; Ο κόσμος δεν συνηθίζει να απευθύνεται σε μένα εκτός κι αν είμαι το μοναδικό άτομο εκεί στο χώρο αλλά και πάλι δεν το κάνει. Κάποιες φορές αισθάνομαι ότι με κοιτάζει, ίσως όμως να είναι και η ιδέα μου. Κάποιες άλλες φορές αισθάνομαι ότι θέλει να μου μιλήσει, το προσπαθεί δηλαδή αλλά ποτέ δεν με έχει προσφωνήσει με το όνομά μου, απλά μου κάνει νόημα με το κεφάλι της (παίζει και να μην το θυμάται, παρόλα αυτα δεν με ρωτάει, ίσως και να ντρέπεται) και τέλος επιδιώκει (δεν ξέρω αν το κάνει σκόπιμα ή όχι) να κάθεται δίπλα μου, όπου τότε θα υπάρξει κάποια "επαφή" η οποία έγινε προφανώς κατά λάθος κι αν τύχει να βγάλουμε φωτογραφία, πάλι θα είναι δίπλα μου και θα με έχει τυλήξει αγκαλιά με το χέρι της γύρω από τον ώμο μου, το οποίο σχεδόν ΠΟΤΕ κανένας άνθρωπος δεν με πλησιάζει τόσο πολύ. Δεν ξέρω απλά είναι μερικές φορές που βλέπεις μερικούς ανθρώπους οι οποίοι προσπαθούν να κάνουν μία κίνηση, να σου μιλήσουν κτλ και επειδή δεν είσαι συνηθισμένος σε κάτι τέτοιο, σου φαίνεται λιγάκι περίεργο μετά να συμβαίνει όλο αυτό και το μυαλό σου συνήθως πάει στο ερωτικό εφόσον βλέπεις ότι στο φιλικό δεν έχει υπάρξει ποτέ παρόμοια συμπεριφορά. Αν όμως ήταν κάποια άλλη κοπέλα στην θέση μου, πιο κοινωνική, διαχυτική κτλ δεν θα της φαινόταν καθόλου περίεργο αυτό.