Φυσικα και δεν υπαρχει.... Ενα τετοιο δυσαρεστημενο ατομο ημουν και εγω.Περασα για καποια χρονια παρα πολυ δυσκολα.. εχασα και τον εαυτο μου ακομα. Ολοι με ηξεραν χαμογελαστη και υπομονονετικη και ειχα καταντησει να ειμαι αλλος ανθρωπος. Εγινα κακοτροπη και ειχα πολλα νευρα. Υπηρχαν νυχτες που ξεσπουσα στα κλαμματα... δεν ημουν τελικα και τοσο σκληρη οσο ειχα προσπαθησει να δειχνω. Ομως μεσα μου, οσο και να ενιωθα οτι ειχα πιασει πατο, κρατουσα μια μικρη φλογιτσα οτι θα τα καταφερω. Οτι θα μου ερθει καποια στιγμη και σε εμενα μια ευκαιρια ετσι οπως εγω τη θελω κ την ονειρευομαι. Κ ετσι και εγινε. Γυρισε και για εμενα ο τροχος. Ειμαι στην αρχη, τιποτα δεν θεωρειται δεδομενο ομως δεν το βαζω κατω. Κ πιο πολυ ειμαι περηφανη και χαρουμενη γιατι οτι εχω καταφερει μεχρι τωρα, το εχω καταφερει μονο με τις δικες μου προσπαθειες. Ουτε γνωστους ειχα για να με βοηθησουν αλλα ουτε και "πατησα" καποιον για να κερδισω και εγω κατι. Οποτε δεν πρεπει,οσο δυσκολο να φαινεται κ να ακουγεται, αλλα ΔΕΝ πρεπει να χανουμε ποτε την ελπιδα μας... Πρεπει παντα καπου μεσα μας να πιστευουμε οτι καποια στιγμη τα πραγματα θα ερθουν καλυτερα και για εμας.
14.3.2013 | 21:21
Δεν την παλεύω στη δουλειά
Υπάρχει κανείς εκει έξω που πραγματικά να ευχαριστιέται την δουλειά του? που να μη κάνει αγώνα κάθε μέρα να χαμογελάσει μετά το κωλοοχτάωρο?...ή εννιάωρο.....ή.....που δεν του ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι οταν φεύγει βράδυ και γυρνάει βράδύ σπίτι του?
1
