ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 25 χρόνων και έχω τελειώσει Νομική .Οι γονείς μου και κυρίως η μητέρα μου η οποία θα την χαρακτήριζα φαντασμένη, περιμένει από έμενα ''μεγάλα πράγματα'' όπως να πάω για δικαστικός και να βρω ''κάλο γαμπρό'' κτλ.Εδώ και 6 μήνες έχω δεσμό με ένα συνομήλικο μου του οποίου το επάγγελμα είναι σερβιτόρος με 3 μεροκάματα την εβδομάδα και κατάγεται από αγροτική οικογένεια.Περνάω πολύ καλά μαζί του και τα βρίσκουμε στους περισσοτερους τομείς.Στην αρχή που τον γνώρισα για να είμαι ειλικρινής νόμιζα ότι θα υπήρχε μεταξύ μας τεράστιο χάος αλλά στην πορεία μου απέδειξε το αντίθετο.Δεν είναι το άτομο που θα σου αναλύσει κοινωνικοπολιτικες καταστάσεις και θα κάνεις μαζί του βαθυστοχαστες σκέψεις αλλά σε γενικές γραμμές είναι ενημερωμένος και έχει δικιά του άποψη.Το πρόβλημα μου είναι το εξής:Η μητέρα μου εδώ και 3 μήνες μου κάνει ψυχολογικό πόλεμο,χωρίς να τον γνωρίζει (δεν θέλει η ίδια) συνέχεια τον προσβάλει ,τον αποκαλεί αμόρφωτο χωριάτη και άλλα παρόμοια ,ο πατέρας μου συμφωνεί με την μάνα μου καθώς πιστεύει ότι είμαι μαζί του για να περνάει η ώρα μου,κάτι που δεν ισχύει.Οι φίλες μου;Με τις περισσότερες δεν μιλάω πλέον γτ τον σνομπάρουν άσχημα.Η μόνη που νμζ οτι με στήριζε ήταν η κολλητή μου αλλά εχτές το βράδυ που είχε μαζέψει κόσμο στο σπίτι της και με κάλεσε μου είπε συγκεκριμένα ''έλα μόνη σου''.Εννοείται πως δεν πήγα,με πλήγωσε η συμπεριφορά της.Στο εντωμεταξυ ο σύντροφος μου όλα αυτά τα καταλαβαίνει και νιώθω άσχημα και για εκείνον και για μένα.Τόσο σημαντικό ρόλο πλέον παίζει το επαγγελματικο status του άντρα σε μια σχέση;Δεν ξέρω τι να κάνω,οι περισσότεροι μ λένε ότι έχουμε ημερομηνία λήξης οπότε είναι καλύτερα να το τελειώνω όσο πιο νωρίς γίνεται...Πείτε μου την γνώμη σας και σρυ για το μεγάλο ποστ.