μεγάλε μία λέξη μόνο : Υπομονή.και φυσικά καλά κάνεις και γεμίζεις της ώρες σου ...μόνο έτσι θα ξεχνιέσαι....αλλιώς θα σου φάει την ψυχή...
27.4.2017 | 21:52
Δεν ξέρω τι τίτλο να βαλω
Είμαι φοιτητής ιατρικής στα μέσα των σπουδών μου.Χρωσταω μαθήματα.Τα τελευταία χρόνια πέρασα δύο ερωτικές απογοητεύσεις και μ γονάτισαν.Αλλαξα συμπεριφορά.Εξωτερικευω το άγχος,τη θλίψη,την πίεση των απαιτήσεων με θυμό στα κοντινά μου πρόσωπα σε σημείο να φωνάζω στην μητέρα μου κάθε φορά που με παίρνει τηλέφωνο καθώς ζω σε άλλη πόλη.Μετα καταλαβαίνω το αποτέλεσμα του φερσιματος μου και απολογουμαι κατηγορώντας τον εαυτό μου.Ειναι ενας φαυλος κυκλος.Εχω γίνει ψυχρος.Πλεον δεν με αγγιζει τιποτα.Εχω χασει το ενδιαφερον για φλερτ.Εχω βαρεθεί την καθημερινότητα.Ειμαι αναγκασμενος να βλεπω την κοπελα που ειμαι ερωτευμένος καθε μερα χωρις να υπαρχει καμία ανταπόκριση.Το μόνο πράγμα που με γεμίζει είναι η γυμναστική.Και η γυμναστική αρχίζει να μην αποτελεί λύση λόγω των τραυματισμών και της καταπόνησης.Προσπαθω να είμαι αισιόδοξος αλλά δεν μπορώ.Πολλες φορές κλαίω μόνος μου στο σπίτι.Πιστευω θα ορθοποδισω αλλά δεν ξέρω πότε πραγματικά...
2