ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ισχύει και κακώς ο μάνατζερ χάνει την ψυχραιμία του. Ισχύει όμως και το αντίθετο. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ατυχία για ένα μάνατζερ από το να πρέπει να διαχειριστεί έναν εργαζόμενο ιδίων χαρακτηριστικών. Γιατί ο πρώτος που εκτείθεται είναι ο μάνατζερ και έπειτα όλο το τμήμα. Ειδικά αν είναι ευσυνείδητος και ενδιαφέρεται για το προσωπικό. Και αν προσπαθεί να τους υποδείξει τα λάθη τους για να βελτιωθούν ώστε να μη χάσουν τη δουλειά τους. Γιατί και αυτός λογοδοτεί, πιέζεται περισσότερο από τον καθένα και έχει την ευθύνη για την απόδοση του καθενός και την πορεία όλων των έργων, με στενά χρονοδιαγράμματα και με προσωπικό που συνήθως δεν επαρκεί.Από το προσωπικό θέμα που αναφέρεις φαίνεται η συμπεριφορά του να μην είναι γενική αλλα να έχεις την αποκλειστικότητα. Προσαρμόζεις τον τρόπο δουλειάς σου στις απαιτήσεις; Τον ακούς όταν σου λέει τι θέλει από εσένα; Προσέχεις να μην επαναλαμβάνεις τα λάθη που σου υποδεικνύει; Έχεις την απαραίτητη συγκέντρωση σε αυτό που κάνεις; Εμβαθύνεις στις λεπτομέρειες; Φροντίζεις να μην τον αναγκάζεις να επαληθεύει την ορθότητα της εργασίας σου; Δέχεσαι τις συμβουλές του και ζητάς διευκρινήσεις όπου χρειάζεται ή κάνεις του κεφαλιού σου;Αν δε βοηθάς πρώτα τον εαυτό σου, δε μπορεί ο άλλος να σε βοηθήσει όσο και να θέλει. Εμμέσως τον απορρίπτεις και τον απομακρύνεις. Μια άσχημη συμπεριφορά, που είναι μεμονομένη, έχει πάντα αιτία. Δεν υπάρχουν προσωπικά από το πουθενά. Επιβάλλεται να ακούς, να προσαρμόζεσαι, να προσέχεις και να λειτουργείς υπεύθυνα.

Με τις φωνές δεν γίνεται η δουλειά