ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πιο κάτω διάβασα την εξομολόγηση ενός φίλου ότι δεν υπάρχουν γυναίκες ηλικίας 35-40 αδεσμευτες. Ναι, η αλήθεια ότι όσο μεγαλώνουμε λιγοστεύουν τα ποσοστά τόσο σε άντρες όσο και σε γυναίκες. Υπάρχουμε όμως φίλε μου. Μας βλέπεις έξω στα καφέ, στο μετρό, οπουδήποτε. Συνήθως δε μας προσέχεις γιατί είσαι απορροφημενος στο κινητό σου ή μας προσέχεις και λες τι να της πω, θα με περάσει για λιγουρη,δεν έχω και λεφτά. .. Κι εμείς λέμε μερικές φορές πού πήγαν οι άντρες. Στην ουσία δεν το εννοούμε, ξέρουμε ότι φοβάστε όπως φοβόμαστε κι εμείς,τη δέσμευση,τις ευθύνες,το μοίρασμα. Που λες, μου επιτρέπεις τον ενικό σωστά; , εγώ και άλλες 3-4 φίλες πάνω κάτω στην ίδια ηλικία είμαστε μόνες μας γιατί είτε πέσαμε σε άντρες δεσμευμένους ή μη που ήθελαν κάτι εφήμερο κι εμείς όχι, είτε γιατί δεν συμβιβαστηκαμε σε σχέσεις που δεν έλεγαν είτε γιατί είδαμε ότι οι άντρες στα δύσκολα φεύγουν (και οι γυναίκες ίσως πει ο Διογένης ο Κυνικός). Γιατί καλή η σχέση όταν υπάρχουν έξοδοι,διακοπές,σεξ κλπ. Όταν σκάσει όμως πρόβλημα (πχ πρόβλημα υγείας γονιού) ,με σένα θα ασχοληθώ ρε κοπελιά; Υπάρχει πιο κάτω μία πιο "ανάλαφρη" περίπτωση να περιμένει!Οπότε ναι λοιπόν οι σχέσεις έχουν γίνει δύσκολες και ίσως γίνουν και δυσκολότερες μιας και διανύουμε περίοδο κρίσης. Όμως αν αρχίσουμε να είμαστε αληθινοί, να ξέρουμε τι θέλουμε, να είμαστε ξεκαθαροι με τους άλλους, τότε μπορεί κάτι να γίνει (ενταξει, σήμερα είναι η μέρα που είμαι αισιόδοξη, για αύριο δεν υπόσχομαι). Αν πάλι δεν αλλάξουμε τακτική θα γυρνάμε σπίτι απογοητευμενα και τα δύο φύλα για την κατάντια μας. Ή θα βλέπουμε ανθρώπους δίπλα μας που συμβιβαζονται με λάθος ανθρώπους. Αλήθεια σκέφτηκαν ποτέ ότι αυτό το λάθος γι αυτούς,μπορεί να είναι ο κατάλληλος για μένα;Κλείνοντας εγώ πιστεύω πως όλα για κάποιο λόγο γίνονται κι όλα είναι τυχερά. Ελπίζω να το πιστέψετε και να σας πετύχω κάπου εκεί έξω...