ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σας γράφω για τη σχέση μου.. Είμαι νέα γυναίκα που έχω διαφορά ηλικίας με τον σύντροφό μου σχεδόν 15 χρόνια. Τον αγαπάω και μ' αγαπάει. Είμαστε καιρό μαζί και εκτός κάποιων λεπτομερειών, είμαστε καλά. Ειλικρινά νιώθω πως είναι ο άνθρωπός μου. Από το περιβάλλον μου δέχομαι έμμεσα σχόλια για τη διαφορά αυτή και μου υπονοείται πως πιθανώς να έχω προβλήματα στη μελλοντική μας ζωή, πως οι επιθυμίες μας ίσως αλλάξουν, πως ίσως βαρεθώ, πως ίσως όταν περάσουν τα χρόνια σταματήσω να είμαι χαρούμενη μαζί του και είτε καταπιεστώ, είτε αναζητήσω κάτι άλλο.Και ενώ παλιότερα σημασία δεν έδινα σ'αυτά που μου έλεγαν, πλέον αρχίζω λίγο και προβληματίζομαι. ίσως και γιατί περνάει ο καιρός και έχει έρθει ο καιρός εκείνος ώστε να αποφασίσουμε να προχωρήσουμε τη σχέση αυτή. Το θέλουμε και οι δύο, αλλά αγχώνομαι... Μήπως εγώ τα βλέπω όλα ρόδινα και εκείνοι που λένε όλα αυτά ξέρουν κάτι παραπάνω; Δε θα ήθελα να κάνω έναν αποτυχημένο γάμο και εγώ όπως τόσοι άλλοι άνθρωποι και οπωσδήποτε δε θέλω να επηρεάζομαι από άλλους που στην ουσία έχουν δικές τους ανασφάλειες. Έχω όμως δίκιο; Ή φταίει ο έρωτας και δε βλέπω μπροστά μου;