ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βρεθήκαμε πρίν από 2 εβδομάδες σε μία εκδήλωση.Δέν είχαμε τέτ α τέτ ούτε πλησίασε ο ένας τον άλλο,το μόνο που πρόσεξα ήταν ότι κάθε φορά που έστρεφα το βλέμμα μου σε εκείνον,με κοιτούσε.Μετά από 2-3 μέρες,με προσέγγισε μέσω social.Προφανώς με βρήκε ρωτώντας κάποιους από εκεί,γιατί τελικά έχουμε κοινούς γνωστούς.Μου άρεσε πολύ ο τρόπος προσέγγισης του διαδικτυακά,μιλήσαμε αρκετά,μου ζήτησε να βγούμε,και δέχτηκα.Την πρώτη φορά που συναντηθήκαμε,το πρώτο πράγμα που μου είπε είναι ότι από κοντά είμαι ακόμα πιό όμορφη,κι εγώ του είπα ότι από κοντά είναι πιό ψηλός,και γέλασε! Ναί,αυτό είναι το πρόβλημα για το οποίο γράφω...ότι είναι αρκετά ψηλός.Δέν τον ρώτησα φυσικά πόσο ύψος έχει,αλλά υπολογίζοντας από τον αδελφό μου που πρέπει να έχουν το ίδιο ύψος πάνω-κάτω,πρέπει να είναι γύρω στο 1,86 με 1,89.Εγώ πάλι είμαι 1,65,και αυτή η αισθητή διαφορά με προβληματίζει γιατί δέν μου έχει τύχει ξανά κάτι ανάλογο.Έχουμε βγεί δύο φορές(εχθές το βράδυ ήταν η δεύτερη)και περάσαμε υπέροχα.Έχει πολύ ωραίους τρόπους,είναι επικοινωνιακός και με ωραίο χιούμορ και πολλά άλλα που μου άρεσαν,σε σημείο και τις δύο φορές να μήν καταλάβω πότε περνούσαν οι ώρες.Χθές μάλιστα,όταν γυρίσαμε,συνεχίσαμε να μιλάμε μέσω social μέχρι τις 6 σήμερα το πρωί,και κανονίσαμε να βγούμε και σήμερα.Πείτε μου τώρα βρε παιδιά,γιατί εγώ έχω φάει κόλλημα με το ύψος; Είναι πολύ ωραίο παιδί,είναι και γεροδεμένος-τόσο όσο,μήν φανταστείτε κανένα ντούκι-είναι με λίγα λόγια η αγκαλιά που θέλω να χωθώ και να χαθώ,κι εγώ διστάζω! Άχ...και πάνω που ήθελα να αφήσω στην άκρη τα 10-12ποντα,γιατί κακά τα ψέματα,δέν είναι και ό,τι πιό άνετο...τα γόνατα μου το ξέρουν...