ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ανατριχιαζω οταν ακουω δημοτικα τραγουδια. Οσο σκεφτομαι την ιστορια τους.. τους ανθρωπους που τα τραγουδισαν και τα χορεψαν, τους παππουδες μου, τους παππουδες σου.. τη ζωη και το μερακι αυτων των ανθρωπων. Ειναι τραγουδια που δεν τα εγραψε ενας καποια στιγμη. Ειναι τα τραγουδια που γραφονται απο ολους μας εναν αιωνα τωρα.. μεχρι σημερα εξελισσονται, αλλαζουν. αλλα μενουν ιδια.. Και η ορεξη που βγαζουν.. ε αφου γραφτηκαν απο ανθρωπους μερακληδες σε δυσκολες στιγμες.. απο ανθρωπους που δεν φοβουνταν το θανατο, και εφτασαν σε σημειο πραγματικης διασκεδασης της ζωης, αφου απελευθερωθηκαν απο τον φοβο... του θανατου.. (τι οιστρος με επιασε??? )