ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπόν είναι ένας τύπος από το διπλανό διαμέρισμα της πολυκατοικίας που είναι παντρεμένος με δυό παιδιά γύρω στα 42. Ωραίος δεν λέω μια χαρά είναι ο τύπος. Εγώ ζω μόνη μου και είμαι 37. Ακούστε τώρα πως έχει η φάση. Με την γυναίκα του και με το ένα από τα δυό παιδιά του που είναι σε θέση να μιλάει και να καταλαβαίνει έχουμε τα τυπικά, δηλαδή ένα καλημέρα όταν βρεθούμε τυχαία στις σκάλες στο ασανσέρ κτλ. Όμως μαζί του όταν τον δω κάπου τυχαία λέμε κάτι παραπάνω από το τυπικό. Π.χ με βοήθησε κάποτε να κάνω την αίτηση για το επίδομα θέρμανσης στο σπίτι του από το pc του μια φορά που προσφέρθηκε επειδή είχα πρόβλημα και την ημέρα εκείνη ήταν κι ένα από τα παιδιά του εκεί, είχε προσφερθεί να μου φτιάξει καφέ εκείνη την ημέρα αλλά αρνήθηκα δεν ξέρω γιατί ίσως ντράπηκα, δεν ξέρω πραγματικά γιατί αρνήθηκα. Η γυναίκα του δεν ήταν εκείνη την ημέρα εκεί, έλειπε μάλλον στη δουλειά της. Ακούστε τώρα τι έγινε. Χθες το μεσημέρι ξαφνικά (προφανώς πάλι η γυναίκα του θα έλειπε) μου χτυπάει το κουδούνι, του ανοίγω με χαιρετάει, ευγενικά τον χαιρετάω, και οι δυό με το χαμόγελο και μου λέει (α ξέχασα να σας πω πως μιλάμε στο ενικό μεταξύ μας χωρίς το κυρία - κύριε μπροστά από το όνομα) μου λέει λοιπόν δείχνοντας μου κάτι ρούχα ένα τζιν σορτσάκι γυναικείο και μια μπλούζα που κράταγε στα χέρια του διπλωμένα αν αυτά είναι δικά μου γιατί λέει τα βρήκε κάτω στην αυλή της πολυκατοικίας που πέσανε από κάποιο διαμέρισμα και επειδή είχα απλωμένα ρούχα από χθες στο μπαλκόνι μου που κοίταξε από κάτω τα είδε λέει έξω απλωμένα και υπέθεσε πως θα ήταν δικά μου οπότε μου τα έφερε. Του είπα πραγματικά πως δεν είναι δικά μου και μου έλεγε χαριτολογόντας πιο πολύ για το σορτσάκι δηλαδή που κράταγε στα χέρια του ξεδιπλώνοντάς το πως υπέθεσε ότι ήταν δικό μου λέει γιατί δεν θα μπορούσε να ήταν της γυναίκας του γιατί δεν της μπαίνει και άλλα τέτοια, μου είπε και πως ούτε της άλλης από το κάτω διαμέρισμα από μένα πρέπει να είναι γιατί κι εκείνης δεν θα της μπαίνει το σορτσάκι κτλ, κτλ. Γελάσαμε και οι δύο αλλά κοιταζόμασταν έντονα! Μετά μου πρότεινε να πιούμε ένα καφέ δεν ξέρω αν εννοούσε στο σπίτι μου ή στο σπίτι του που όπως σας είπα είναι διπλανά διαμερίσματα αλλά επειδή έπρεπε να φύγω για την δουλειά αμέσως πάλι του αρνήθηκα τον καφέ. Μου είπε εντάξει τότε κι ότι κάποια στιγμή θα μου ξαναχτυπήσει το κουδούνι να πιούμε ένα καφέ να τα πούμε. Του είπα εντάξει. Ρε παιδιά ένιωσα όμως πάλι άσχημα γιατί μου το είχε ξαναπροτείνει τότε και αρνήθηκα. Τέλος πάντων η ερώτησή μου είναι η εξής:Πιστεύετε ότι με γουστάρει και θέλει κάτι μαζί μου ή είναι ιδέα μου; Εμένα εντάξει δε λέω όπως είπα και πριν είναι ωραίος ο τύπος με ''τραβάει'' αλλά είναι παντρεμένος και με παιδιά. Τι να κάνω ρε παιδιά; Να τον πιώ το καφέ κάποτε μαζί του η όχι; Γαμώτο πια!!