ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εδώ και μήνες δεν είμαι καλά ψυχολογικά . Με το παραμικρό τσακώνομαι πετάω πράγματα με βλέπει κάποιος γνωστός στον δρόμο και τον κοιτάζω με το μισό μάτι έχω γίνει πολύ απόμακρη από φίλες , γνωστούς , και έχω κλειστεί στον εαυτό μου . Η κατάσταση έχει ως εξής . Ζω με τους γονείς μου και είμαι αρκετούς μήνες άνεργη . Ο μόνος που δουλεύει στο σπίτι είναι η μητέρα μου . Ο πατέρας μου στον κόσμο του ζητάει συνεχώς χρήματα από την μητέρα μου και από εμένα ζητούσε όταν δούλευα . Αυτόν τον 1 μήνα έχω πιάσει τον πατέρα μου παρά πολλές φορές να μπαίνει μέσα στο δωμάτιο μου και να ψάχνει χρήματα . Το έχω πει στην μητέρα μου ότι μπαίνοντας στο δωμάτιο γίνεται χαμός πετάμενα τα πράγματα όλα από την τσάντα μου και ακαταστασία έχω μιλήσει και με τον πατέρα μου και συνεχώς μου λέει πως έχω λεφτά και τα κρύβω και πως θα το πληρώσω πολύ ακριβά που δεν του δίνω να πάρει τσιγάρα που δεν έχει , του λέω σε τι δύσκολη κατάσταση βρισκόμαστε που ψάχνω δουλειά έχω κάνει ένα σωρό ετησεις και καμία απάντηση και λέει χέστηκα εγώ για σένα . Η συμπεριφορά του προς εμένα απαίσια το τι λόγια μου έχει πει δεν περιγράφονται από την άλλη η μητέρα μου είναι το στήριγμα μου δεν έχω κανένα παράπονο είναι ήρωας και το ξέρω δουλεύει κουράζετε και εγώ στο σπίτι τα κάνω όλα και μαγειρεύω και καθαρίζω να έρχεται έστω να τα βρίσκει όλα έτοιμα . Όμως δεν αντέχω τον πατέρα μου ούτε λεπτό κάθε απόγευμα πηγαίνω στην παραλία και κάθομαι ώρες με το ποδήλατο κοιτάζοντας το απέραντο γαλάζιο μπας και ηρεμήσω ... Μετά έρχεται και η μητέρα μου από την δουλειά της και καθόμαστε μαζί . Αυτό που με βασανίζει είναι που δεν μπορώ να προσφέρω μια βοήθεια σπίτι να δώσω κάποια χρήματα στην μητέρα μου. Έχω πολύ άγχος δεν μπορώ να ηρεμήσω .