Το ίδιο ακριβώς με εσένα ζω τις τελευταίες μέρες. Άκου τι μου συνέβη. Είχα πριν 2 χρόνια μια καθηγήτρια που με βοήθησε να περάσω ένα μάθημα στη σχολή. Βγαίναμε που και που και μετά για καφέ (μιλούσαμε στο viber) και τέτοια φάση. Ειδικά μέσα στην καραντίνα (αλλά και μετά) χάλασαν πολλές φιλίες μου και έψαχνα ένα άτομο να πηγαίνω για καφέ και να κάνω παρέα. Ήδη από το Μάιο που τελείωσε η καραντίνα βγήκα αρκετές φορές μαζί της. Αυτή το Σεπτέμβριο γίνεται 35 κι εγώ τον ίδιο μήνα 21 (με ρίχνει 14 χρόνια δηλαδή οπότε αν και ωραία γυναίκα και ψηλή για σχέση δεν...). Σκέφτηκα ότι ήταν καλή ιδέα να κάνω και περισσότερη παρέα μαζί της. Είχα κάπου να λέω τον πόνο μου. Τώρα πριν 2 μέρες μου έστειλε μήνυμα στο viber ότι πήρε μετάθεση στην Καβάλα (είναι καθηγήτρια σε ΕΠΑΛ). Εγώ μένω Θεσσαλονίκη. Και σήμερα επιβεβαιώθηκε η μετάθεσή της. Τώρα πρέπει φτου κι απ'την αρχή. Και με ηρεμούσε πολύ να φανταστείτε αφού μιλούσαμε σε όλη τη διάρκεια της καραντίνας και μέσω Skype.
17.7.2020 | 16:52
Πότε θα ευχαριστηθώ εγώ?
Ρε παιδιά? Σας έχει τύχει εκεί που πάει να συμβεί κάτι όμορφο ο Θεός? η μοίρα? οι συνθήκες.. Να στο παίρνει πίσω? Μιλάω με γκομενακι... Δε πάει καλά... Τα ξανά βρίσκω μετά από λίγα χρόνια με μια παλιά φίλη... Φεύγει σε άλλη πόλη για δουλειά....κι εκεί που λέω ωπα να και η φίλη να και το γκόμενάκι...μενω πάλι στο μηδέν... Ρε παιδιά έχω περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα που όλα είναι βαρετά, αδιάφορα, φλατ... Και μόλις είδα φως στο τούνελ... Πάλι σκοτάδι... Έχω ξεχάσει πως είναι να βαίνουν τα πράγματα καλώς... Δε ζητάω να μην έχω προβλήματα.. Αλλά έστω ένα μικρό χρονικό διάστημα να ζήσω όμορφα πέντε πράγματα.. Να ευχαριστηθώ για λίγο τη ζωή ρε παιδί μου.. Όλο γκαντεμιά...και σερί γκαντεμιά... Κρίμα ρς γαμωτο... Πότε θα σταματήσει αυτό? Συμβαίνει και σε εσάς?
4
