ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ποίημα 1ο«Όσο και αν μένουν ανεκτέλεστα τα έργα, όσο και αν είναι πλήρης η σιγή (η σφύζουσα εν τούτοις) και το μηδέν αν διαγράφεται στρογγύλον, ως άφωνον στόμα ανοικτόν, πάντα, μα πάντα, η σιγή και τα ανεκτέλεστα όλα, θα περιέχουν έν μέγα μυστήριον γιομάτο, ένα μυστήριον υπερπλήρες, χωρίς κενά και δίχως απουσίαν, έν μέγα μυστήριον (ως το μυστήριον της ζωής εν τάφω) – το φανερόν, το τηλαυγές, το πλήρες μυστήριον της υπάρξεως της ζωής, Άλφα-Ωμέγα.»Ποίημα 2οΤώρα το ξέρωΠρέπει ν’ αγαπήσω τη ζωήΑνάμεσα απ’ τα συντρίμμιαΠου βρίσκονται μπροστά μουΠρέπει να αγαπήσω ξανάΚάθε μικρό κομμάτιΚι ένα ένα να τα βάλω στη σειράΌμορφα δεν είναι μόνοΤα απείραχτα πράγματαΚαι τα σπασμένα αγάλματαΈχουν τη δική τους τη χάρηΚαι ίσως είναι αυτάΠου πιο πολύ μας μοιάζουν.