ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξέρω τι να κάνω..χώρισα πριν μια βδομάδα γιατί όπως μου είπε το παιδί που ήμασταν τέσσερις μήνες μαζί (σιγά το διάστημα θα μου πεις αλλά γενικά σαν άτομο δένομαι εύκολα) ότι ένιωθε κάπως τον τελευταίο καιρό κι ότι θα ήταν καλύτερα να χωρίσουμε (απ ότι έμαθα τελικά μιλούσε με άλλη πριν χωρίσουμε και τώρα είναι μαζί αλλά τέλος πάντων)..εννοείται πως το δέχτηκα γιατί δεν μπορείς να αναγκάσεις κάποιον να σε θέλει, αν του τελειώσει δεν μπορείς και δεν μπορεί να κάνει τίποτα...απλά μου είναι δύσκολο απλά να το ξεπεράσω, εκείνος προχώρησε αμέσως (ίσως και πριν χωρίσουμε εδώ που τα λέμε) αλλά εγώ σαν άτομο δεν μπορούσα ποτέ να κόψω απλά επαφές με τον άλλον απ την μια μέρα στην άλλη..μέχρι στιγμής με όσους πρώην είχα κρατήσαμε καλές σχέσεις, εννοείται τα απολύτως τυπικά αλλά αν δω κάποιον απ αυτούς τυχαία θα κάτσουμε να πούμε δυο κουβέντες κτλ..ο συγκεκριμένος απλά έκοψε κάθε επαφή..και αυτό έκανε τον χωρισμό ακόμα πιο δύσκολο..μια βδομάδα τώρα δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα και νιώθω έναν κόμπο στο στομάχι..εννοείται πως δεν έχω αφήσει πίσω την ζωή μου γιατί είμαι μόλις 18 χρονών (αυτός 19) οπότε αργά ή γρήγορα θα χωρίζαμε, απλά ότι και να κάνω το κάνω χωρίς όρεξη γιατί ξέρω ότι πρέπει (δίνω και δεύτερη χρονιά πανελλήνιες οπότε ότι και να γίνει δεν μπορώ να τα παρατήσω..αλλά ακόμα και απ το διάβασμα αποσυντονίζομαι όσο και να προσπαθώ)..και ξέρω ότι δεν μπορεί κάποιος να μου δώσει λύση σε αυτό απλά καμιά φορά βοηθάει να το βγάζω από μέσα μου και δεν μπορώ να λέω συνέχεια τα ίδια και τα ίδια στους φίλους μου γιατί και αυτοί προσπαθούν όπως μπορούν να βοηθήσουν και μ ακούν ξανά και ξανά να επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα..ευχαριστώ για τον χρόνο σας