ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
4.12.2014 | 19:25

εγκλωβισμένη ψυχή .....

Γεια σας με λένε Ναταλι , το πραγματικό μου ονομα ομως ειναι Παναγιωτης ... μενω σε μια παρεξηγημενη πολη την Πάτρα ..Σας γραφω γιατι θέλω να σας εξομολογηθω την ιστορία της βασανισμένης μου ζωής ..Γεννήθηκα το 1975 απο μικρο παιδακι ειχα καταλαβει τοι κατι δεν παει καλα με τη σεξουαλικοτητα μου για παράδειγμα ζηλευα τα κοτσιδακια των συμμαθητριών μου ... ημουν ντροπαλο αγορι κλειστο στον εαυτο του χωρις παρεες ... αγαπημενη μου ασχολια ηταν να δολιμαζω τα φουστανακια της μικροτερης μου αδερφης .. Βεβαια ποτε δεν εδειξα στην οικογενεια μου το πραγματικο ευατο καθως φοβομουν τον αγριο στρατιωτικο πατερα μου ππου συχνα με ξυλοκοπουσε για να με σκληραγωγησει .. τα χρονια περνουσαν μεχρι που εγινα ενας εγκλωβισμένος έφηβος που δε μπορούσε να αποδεχθεί αυτό που συνέβαινε μέσα του. Έτσι, όταν γραφτηκα υσερα απο πίεση του αυστηρού μου πατέρα στη ποδοσφερική ομαδα της γειτονιας ηρθα αντιμετωπος με το πραγματικό μου εαυτο ΉΜΟΥΝ ΓΚΕΙ !!! Αυτο που ελκυε δεν ηταν τα κοριτσια της ηλικιας μου αλλα οι καλλίγραμμοι συμπαίκτες μου... όταν περασα στο πανεπηστημιο στην Αθηνα ενιωσα ελεύθερος .. και συναψα σχεση με εναν συμφοιτητη μου τον Αλεξανδρο μαζι ζησαμε 2 υπεροχα χρονια βυθισμένα στο παθος .Ωσπου μιαα μερα συνεβη το μοιραιο μια απροσμενη επισκεψη του πατερα μου κατεστεψε τα παντα..... Ο πατερασ μου με εβρισε, με χτυπησε μου εκο4ε καθε οικονομικη παροχη και αποκληρωσε .. Ετσι , εμεινα στους δρομους στη κυριολεξια . Στο δρομου βρεθηκε ενα σαθρο καθικι ο Βαρωνος οπως τον ελεγαν στη πιατσα που με εκμεταλευτηκε και με οδηγησε στη πορνεια κα8ςσ ημουν ενα ομορφο αγορη με απεριοριστη θηλυπρεπεια .. η ζωη συνεχιζεται ετσι μεχρι σημερα στη Πατρα οπου εχω επιστεψει τα τελευται 8 χρονια .. Βιωνοντας τον κοινωνικο ρατσισμο με παρατσουκλια οπως η λουγκρα της Πατρας , το τραβελι , το ΤΕΡΑΣ... βιωνω την απολυτή μοναξια .. Ειμαι σε απογνωση.. Ευχαριστω που μοιραστηκα τον πονο μου μαζι σας ...
 
 
 
 
Scroll to top icon