ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω 4,5 χρόνια να βγω ένα απλό ραντεβού. Και να κάνω γενικα όλα τα υπόλοιπα (σεξ, σχέση) καθώς πάντα έψαχνα κάτι που να τα έχει όλα και αυτό θέλω και τώρα. Θέλω τόσο πολύ να ξαναμπω σε τροχιά με το άλλο φύλο αλλά μετά την τελευταία "σχέση" που έληξε άδοξα και με προδοσία από φίλες που ακολούθησε (συνδέονταν όλα αυτά), δεν το τολμάω. Τον πρώτο ενάμιση χρόνο ήμουν τελείως αρνητική και καχύποπτη, αλλά είναι καιρός που δεν αντέχω άλλο, θέλω να συνδεθώ με κάποιον ουσιαστικά (αυτό που επεδίωκα πάντα), αλλά δεν εμπιστεύομαι τους άλλους, ούτε πιστεύω στον εαυτό μου. Θέλω να φλερτάρω αλλά μετά λέω στον εαυτό μου "είσαι μεγάλη γι αυτά, θα παρεξηγηθεις" και άλλες τόσες αυτοσαμποταριστικες σκέψεις. Ενώ από εμφάνιση είμαι νορμάλ (αρμονικό σώμα και πρόσωπο) δεν ξέρω τι εικόνα βγάζω για να μην έχει προκύψει τίποτα τόσο καιρό. Συχνά "κρύβομαι" πίσω από το κινητό μου δημοσίως γιατί φοβάμαι πώς θα χειριστώ μια προσέγγιση και απ ότι καταλαβαίνω δε χαμογελάω και συχνά πάρα μόνο με δικά μου άτομα που νιώθω άνετα αλλά έξω βγάζω κάτι ψυχρό μάλλον από αυτοπροστασία. Ξέρω ότι ακούγεται χαζό αλλά μετά από εκείνη την εμπειρία σαν να σβήστηκε όλος μου ο ερωτισμός, θετικές εμπειρίες με άλλους άντρες από το παρελθόν και η πίστη στον εαυτό μου σε τέτοια θέματα, αν και σε άλλους τομείς τα πράγματα είναι καλύτερα από ότι στο παρελθόν. Πάω σε ψυχολόγο εδώ και καιρό και ξέρω ότι υπάρχουν βάσεις από το παρελθόν άσχετες με τα ερωτικά που μου έχουν δημιουργήσει αυτές τις ανασφάλειες, απλά η τελευταία εμπειρία τις ενεργοποίησε. Νοσταλγώ τις εποχές που ήμουν πιο τολμηρή, δε σκεφτόμουν τόσο πολύ και γενικά ήμουν πιο ανασφαλής αλλά ρίσκαρα, από το να υπάρχει αυτή η απραξία.Κοπέλα, 30