ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
30.12.2017 | 17:39

‘’Εγώ δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος’’.

Πες αλήθεια. Δεν μπορεί. Το έχεις πει και εσύ κάποια στιγμή. Και αν δεν το έχεις πει, το έχεις σκεφθεί.Προφανώς εννοείς ότι εσύ είσαι καλύτερος. Ότι είσαι πιο ηθικός. Πιο σωστός. Πιο καθωσπρέπει. Ε;‘’Εγώ δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος’’.Και τι άνθρωπος είσαι εσύ ρε φίλε; Για πες μας. Τι άνθρωπος είσαι εσύ, ‘’που δεν είσαι τέτοιος’’. Ανώτερος; Διαφορετικός; Ξεχωριστός;Τα δικά σου λάθη κοστίζουνε λιγότερο; Οι δικές σου οι αμαρτίες χρειάζονται πιο μικρή συγχώρεση από των άλλων;‘’Εγώ δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος’’.Και αν κάνεις λάθος; Και αν όντως είσαι; Και αν είναι θέμα συνθηκών, αν απλά δεν χρειάστηκε ακόμα, να γίνεις ‘’τέτοιος άνθρωπος’’; Σου έχει περάσει αυτό από το μυαλό;‘’Εγώ δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος’’.Γελιέσαι φίλε μου. Και κρίνεις πολύ σκληρά τον άλλον. Από το ίδιο χαρμάνι και στο ίδιο καζάνι βράζουμε. Με τα ίδια πάθη, τα ίδια λάθη και τις ίδιες αδυναμίες είμαστε όλοι μας.Κατέβασε λίγο το κεφάλι σου. Φύλαξε λίγο λόγια. Πες ένα ‘’Θεός φυλάξει’’.Γιατί και εσύ, δεν είσαι τέτοιος άνθρωπος, μέχρι να βρεθείς στην ίδια θέση με τον άλλον…
3
 
 
 
 
σχόλια
* Δεν είναι όλα λάθη. Είναι επιλογές. Ακόμη κι αν έχουμε μια μόνιμη άγνοια, κι αυτή μετά από ένα σημείο καταντάει επιλογή.** Πάντως πολλές φορές ενοχλεί ή έπαρση ή η φυσικότητα. *** Υπάρχουν λάθη και λάθη. Αλίμονο αν μπορούμε να ταυτιστούμε με άτομα που έχουν κάνει ειδεχθή εγκλήματα. Κι αυτοί λάθη τα ονομάζουν στο δικαστήριο αλλά έχουν καταστρέψει μερικώς ή ολικώς ζωές και μάλιστα με τρόπο φρικιαστικό. **** Οι τιμωρίες δεν αποζημιώνουν τίποτα άπαξ και η ζημιά γίνεται και έχει περάσει χρόνος μάλιστα. Η λογική τους είναι για λόγους συμμόρφωσης του ίδιου ατόμου πλέον για το μέλλον ή για τους υπολοίπους να μην ακολουθήσουν τα χνάρια του. Μέσα σ' ένα άτυπο τιμωρητικό πλαίσιο, η κοινωνία απομονώνει και κραυγάζει ( αν ήμασταν έστω μια κλειστή κοινωνία, θα ήταν εμφανές σε τεράστιο βαθμό) το άτομο που ενσαρκώνει την πράξη. Η στιγματοποίηση σε μόνιμη βάση, ακόμη κι αν το άτομο αλλάξει σε βάθος χρόνου σε συμπεριφορά δείχνει ότι δεν τιμωρούμε μόνο λόγω του δικαίου που σιγοκαίει μέσα μας,αλλά ίσως και κάποιας κανιβαλιστικής διάθεσης που δείχνει μια ανωριμότητα ή ακόμη κι ότι κάτι πάει άσχημα με το είδος μας(;). *****Να παραθέσουμε το κείμενο σ' όσους επωμίστηκαν συνέπειες απ' τα "λάθη" μας. Εκεί μας θέλω κάβουρες.
Έχει βάση ο προβληματισμός σου. Ουδείς άσφαλτος (θεά η Άντζελα) αλλά αυτό δε σημαίνει ότι όλοι οι άνθρωποι αντιδρούν το ίδιο δεδομένων των ίδιων συνθηκών. Όντως μπορεί εγώ να μην κερατωσα ποτε μου ακόμα και όταν οι πειρασμοί μου χτύπησαν την πόρτα, και ετσι να είμαι ηθικό στοιχείο σε αυτόν τον τομεα, αλλά τα κλεψιματάκια μου τα έκανα όταν ζορισανε τα πράγματα. Τότε οπως ζητω κατανόηση απο όσους με κατακρίνουν επειδή είμαι κλέφτης, οφείλω να επιδειξω ανάλογη επιοικεια στους μοιχους. Απο την άλλη, όπως και να το κάνουμε μοιχός δεν είμαι. Άρα ίσως δικαιούμαι να στέλνω στον Καιάδα τους μοιχους. Είμαι ομως κλέφτης. Άρα δικαιούνται και οι μη κλέφτες να με μαστιγώνουν.Εσενα, εξομ., ποια λογική σε πείθει; Εμένα προσωπικά πάντως δε με πείθει η λογική του "όλοι είμαστε ίδιοι, άρα ας συγχωρούμε όλοι ολους". Προτιμώ τη λογική του "άλλοι είμαστε ίδιοι, άλλοι όχι και τόσο ίδιοι, άλλοι εντελώς διαφορετικοί, αλλά σε συγχωρώ και σε αποδέχομαι με τις δικές σου ίδιες ή διαφορετικές αδυναμιες ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΑΝ ΔΕ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ"...
Μα το θέμα δεν είναι τι θα πούμε εμείς, αλλά το κόστος που έχουν άτομα από δικές μας αμαρτίες. Δηλαδή αν κλέβεις τον περιπτερά και έχει απώλειες σε βαθμό που αποκτάει χρέη από τη δική σου μεριά και κοντεύει να τρελαθεί ή αν είσαι μοιχός και βγάζεις την άλλη τρελή και την φλομώνεις σε ψέματα κι αμφισβήτηση ( πολλές φορές αυτά πάνε πακετάκι σε τέτοιες καταστάσεις) και προκαλείς ζημιά στην αυτοεκτίμησή του άλλου και ζει με λάθος δεδομένα η κριτική μας μαράνε; Επειδή όμως οι συνέπειες για έναν που κάνει μια πράξη πολλές φορές είναι μικρότερο από εκείνον που τις βιώνει ( στην τελική ένα άτομο έδρασε και πήρε ρίσκο εις βάρος κάποιου τρίτου και το δίκαιο θα ήταν να έχει αυτό και μόνο συνέπειες). Το κοινωνικό σύνολο επιφυλάσσει την κατακραυγή και την απομόνωση σε άτομα που δεν διστάζουν να κάνουν κάτι εις βάρος άλλου, βλέποντας ως δυνητικά ικανό να το κάνει ξανά. Δεν κρίνω αν λειτουργεί ή αν τελικά το κοινωνικό σύνολο κράζει τους σωστούς ή θαυμαζεί τους λάθος ανθρώπους που εντέλει κάνουν ζημιά σε πλήθος ατόμων και μολαταυτα, αντιμετωπίζονται με τιμές και δόξες. Το ιδανικό θα 'ταν να ζυγίζουμε από μόνοι μας τις πράξεις μας ως προς τις όποιες συνέπειες σε άλλους. Αυτό όμως μας λείπει γενικά σαν είδος αν δούμε στο σύνολό μας αν σκεφτούμε ότι είμαστε το μόνο είδος που δεν σκοτώνει καθαρά για λόγους επιβίωσης( είτε του είδους είτε δικής ανάμεσα στο είδος μας) αλλά απλά και μόνο επειδή μπορούμε και γουστάρουμε κιόλας.
Scroll to top icon