ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω αρχίσει εδω και κάποιες μέρες σχολή και όπως είναι το συνήθες δεν ήξερα κανέναν όταν πήγα. Τέλοσπάντων πάρα πολλά άτομα, μου λένε συνέχεια τι γλυκούλα , αστεία και όμορφη που φαίνομαι και πόσο χαριτωμένοι είναι οι τρόποι μου. Μου ήρθε πολυ κάπως στην αρχη, γιατι σε όλο το σχολείο ,ιδίως κάποια χρόνια πριν, οι συμμαθητες μου έλεγαν συνέχεια ότι μοιάζω τρομακτικη και μου φερόντουσαν εντελως αδιαφορα σαν να με αντιπαθούσαν ή να με θεωρουσαν προβληματικη η κατι. Έχω αλλάξει πολυ εμφανισιακά και πλεον αφήνω τον εαυτό μου ελευθερο να φερομαι όπως μου βγαίνει αλλά η διασταση μου φαινεται τεράστια. Ακόμα όσοι συμμαθητες μου βλεπω μου φερονται το ιδιο και ακομα μερικες φορες αισθανομαι όπως στο λύκειο ,κοινώς χάλια.Για να μπορω να ειμαι ο εαυτος μου και να εχω μια στοιχειωδη αυτοπεποιθηση ωστε να μπορω να κινηθω πρεπει να θυμιζω συνεχως στον εαυτό μου ότι το λύκειο τελειώσε και ότι δεν έχει πια σημασία το πως ηταν.