Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
Για μία φορά ακόμα υπερβολικά υπερθετικά για να σζηματιστεί ένα επιχείρημα που δεν αξίζει καν να συζητηθεί.
Μπορώ να φανταστώ πολύ χυδαιότερες (κυριολεκτικά και μεταφορικά) συμπεριφορές απο ένα απλό σχόλιο που μπορεί να γίνεται για λόγους κοινωνικής ευγένειας, απο αμηχανία ή απο εμπειρία.
Δε νομίζω ότι αυτό το κείμενο είναι μόνο για σένα, αλλιώς δεν θα επέτρεπες τη δημοσίευση σχολίων αφού μπορεί να απαντήσουν και άτομα που δεν σε νοιώθουν.
Κατά τα υπόλοιπα συμφωνώ με όσα γράφεις, αρκεί φυσικά να φαίνεται. Και όχι μόνο να λέγεται. Όταν μόνο λέγεται και ιδίως, όταν ο άλλος παίρνει ντουντούκα για να το βροντοφωνάζει συχνά και ανώνυμα μέσα στον αόρατο κόσμο του ίντερνετ χωρίς παράλληλα να δίνει σε κανέναν την ευκαιρία μίας γνωριμίας από κοντά, τότε εγγυημένα και με ασφάλεια μπορούμε να μιλήσουμε για προσποίηση.
Όσο για το να εύχεται ένας να έρθουν κάποιοι στην απελπιστική θέση του μήπως και τον νοιώσουν, το παρομοιάζω με το να θέλει "να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα" ώστε να καταφέρει να πάρει λίγη παρηγοριά και ικανοποίηση για τα δικά του τα χάλια.
Περί ντουντούκας και βοντερής φωνής: Είναι πραγματικά μέγιστη κακεντρέχεια, αυτό που λέμε κακία με την απόλυτη κυριολεξία να υποστηρίζει κάποιος ότι η εξομολόγηση κάποιου ανώνυμα είναι κάτι υποκριτικό ή οτιδήποτε αρνητικό τέλος πάντων όταν μάλιστα ζούμε στην εποχή που το 99% των ανθρώπων έχουν social media που τα χρησιμοποιούν χειριστικά προς τους άλλους μιλώντας μόνο για τον εαυτό τους και πετυχαίνοντας τον οποιοδήποτε ύπουλο σκοπό τους. Αλλά παρ όλα αυτά εσύ και οι άνθρωποι παρόμοιας νοοτροπίας με τη δική σου να τα βάζουν με την έκφραση κάποιου ανθρώπου μέσα από μια εξομολόγηση σαν να μη βλέπουν τα παρακάλια, τη χυδαιότητα, τη χειριστικότητα, τα ψέματα, την υπουλότητα, το τάισμα του υπερτροφικού εγωισμού κι οτιδήποτε άλλο κυριαρχεί στα social media. Αλλά κατά τ' άλλα ενοχλεί η ανωνυμία μιας εξομολόγησης.
Όταν κάποιος δεν επιτρέπει τη δημοσίευση σχολίων δε σημαίνει πως το κάνει επειδή δεν είναι έτοιμος να ακούσει την ''καταπληκτική'' αλήθεια που θα του πουν οι ''ειδήμονες'' αλλά μπορεί να συμβαίνει κι επειδή δεν θέλει να διαβάσει τρολοπροσβολές όπως συμβαίνει κατά κόρον εδώ μέσα.
Επίσης για ποιόν είναι αυτό το κείμενο δεν είσαι σε θέση να το καταλάβεις ούτε εσύ ούτε κανένας άλλος γι' αυτό και δεν έδωσες σημασία στο σημαντικότερο κομμάτι του κειμένου που αφορά μια σημαντική απώλεια ενός σπουδαίου ανθρώπου που χάθηκε άδικα.
Και συνήθως στις απώλειες είναι που συσπειρώνονται οι άνθρωποι και φορούν το προσωπείο του δήθεν νοιαξίματος σκυλεύοντας ξεδιάντροπα τη μνήμη του ανθρώπου που χάθηκε και λέγοντας το χυδαιότερο εξ' όλων που είναι το ''εγώ πάντα ήμουν εκεί, αν χρειαζόταν κάτι θα μου το έλεγε'' καθώς και τις υπόλοιπες φράσεις που αναφέρονται στην εξομολόγηση.
Φυσικά αυτό δεν είναι σε θέση να το διακρίνεις στην εξομολόγηση -κι ούτε καν να το υποψιαστείς- καθώς η πρόθεσή σου δεν είναι να εντρυφήσεις στο θέμα της εξομολόγησης αλλά να προσβάλλεις το άτομο που την έγραψε.
Δικαίωμά σου φυσικά αλλά για να ξέρουμε και τι λέμε καθώς και τη σχέση που έχουν κάποια σχόλια με τις εξομολογήσεις στις οποίες γίνονται.
Σχετικά με ευκαιρίες γνωριμίας από κοντά που δεν δίνονται κι όλα αυτά που λες, δε χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση πέρα μόνο από το ότι έχει πλάκα να σε δουλεύουν ότι θέλουν να σε γνωρίσουν χωρίς να υπάρχει αυτή η δυνατότητα προτείνοντάς σου ανέφικτους τρόπους γνωριμίας.
@ σχόλιο/απάντηση 7.5.2024/05: 24
Εγώ πάλι, θεωρώ ύψιστη χυδαιότητα και μέγιστο φαρισαϊσμό όταν κάποιος προκειμένου να εκβιάσει συναισθηματικά τον αναγνώστη φτάνει στο σημείο μέχρι και να επικαλείται ανώνυμα έναν άνθρωπο που (δυστυχώς) δεν βρίσκεται πλέον στη ζωή. Ναι, "συναισθηματικός εκβιασμός" ονομάζεται. Επειδή βγαίνει σε κοινή θέα ανώνυμα, και επιχειρεί να κατευθύνει με χειριστικό τρόπο τους σχολιαστές που θα του απαντήσουν.
Και αν θέλεις να σε θεωρήσω ισότιμό μου προκειμένου στο μέλλον να καταδεχτώ να απαντάω αναλυτικά σε κάθε αρλούμπα που θα γράφεις πάνω σε δικό μου σχολιασμό μίας οποιασδήποτε εξομολόγησης - το ίδιο ισχύει και για κάθε άλλο ανώνυμο σχολιαστή - άλλη φορά να βρεις τα καρύδια (που δε διαθέτεις) να κάνεις λογαριασμό ή να γράφεις με το δικό σου nick εδώ, επειδή για τρολοπροσβολές μέσω ανωνυμίας όπως τη δική σου δε δίνω δεκάρα.
Ενημερωτικά.
Περί συναισθηματικού εκβιασμού: Ξέρεις δεν είναι υποχρεωτικό να απαντήσουν σε οποιαδήποτε εξομολόγηση οι σχολιαστές.
Επειδή εσύ χαίρεσαι να απαντάς σε οποιαδήποτε εξομολόγηση γίνεται δε σημαίνει πως όντως πρέπει να συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Όταν γράφει κάποιος για μια απώλεια ενός δικού του ανθρώπου δεν σημαίνει πως θέλει να δει απαντήσεις (κυρίως άσχετες και προσβλητικές όπως συμβαίνει εδώ μέσα κατά κόρον).
Σημαίνει ότι το έγραψε για να εξωτερικεύσει αυτό που νιώθει.
Αν κάποιος δεν έχει μέτρο και θέλει να απαντάει σε κάθε εξομολόγηση που γράφεται είτε τον αφορά είτε όχι είναι δικό του πρόβλημα.
- Περί συναισθηματικού εκβιασμού : Συναισθηματικά εκβιάζει. Το αποτέλεσμα δεν αναιρεί την πρόθεση, ούτε έχει σημασία αν τελικά θα πετύχει. Ο εκβιαστής, κλείνεται φυλακή ή αποπέμπεται από την κοινότητα πετυχαίνοντας ή όχι στον εκβιασμό και χωρίς ο άλλος απαραίτητα να υποχρεωθεί να υποκύψει. Το μελέτησες καλά ; Αν όχι, δες ξανά τα σχόλια και πόσοι από εδώ πήραν το μέρος του εξομολογούμενου.
- Το τί "πρέπει", τί "δεν πρέπει" και τους δικαιωματισμούς σου άστους στην άκρη. Όταν στην άλλη σου ζωή γίνεις διευθυντής της σελίδας, όρισέ μας τί θα σχολιάζουμε και σε ποιες εξομολογήσεις "πρέπει".
- Άμα δεν θέλει να δει απαντήσεις, να επιλέγει "μη δημοσίευση σχολίων". Και κανείς δεν θα μου υπαγορεύσει πώς θα απαντήσω.
- Καμμία εξομολόγηση δεν με αφορά προσωπικά αλλά γουστάρω να απαντάω σε όλες. Επίσης, πρόβλημα δεν έχω, αλλά μάλλον εσύ έχεις που το συνεχίζεις οπότε να δεις τί θα κάνεις.
Καλά μέχρις εδώ ή θέλεις κι άλλο ;
Η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα κι άλλο αφού με ρωτάς.
Κάποιες φορές δεν υπάρχει πρόθεση πίσω από κάτι, πόσο μάλλον κακή.
Αυτό αδυνατείς να καταλάβεις, δεν πειράζει. Άστο.
