ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπον,ειμαι φοιτητης στην πολη μου.Εδω και παρα πολυ καιρο κανω παρεα με ενα παιδι ο οποιος με θεωρει κολλητο του,εγω απο την αλλη καθολου.Η ζωη του ειναι εντελως αθλια χωρις να θελω να γινομαι κακος.Ολη μερα κοιμαται,δεν ξερει τι του φταιει και το μονο που κανει ειναι να πηγαινει για καφε.Του εχω πει πολλες φορες οτι αυτοκαταστρεφεται και οτι δεν κανει κατι ουσιωδες στην ζωη του.Αλλα δεν αλλαζει και το θεμα ειναι πως του το λενε ολοι.Η αληθεια ειναι οτι θελω να ξεκοψω την παρεα μαζι του ριζικα γιατι νιωθω οτι με παει πισω σε πολλα πραγματα αλλα ντρεπομαι να του το πω στα ισια γιατι κανουμε χρονια παρεα.Οταν παυω να κανω παρεα μαζι του ομως για καποιο διαστημα,γινομαι εντελως διαφορετικος.Αρχιζω γυμναστηριο,κανω νεες ασχολιες που πριν δεν εκανα και γενικοτερα αλλαζω πολυ ως προς το καλυτερο θα ελεγα.Οταν ομως αρχιζουμε να ξανακανουμε παρεα με κανει σαν αυτον σιγα σιγα και εκτος αυτου αφηνω εντελως την σχολη μου.Θελω να του πω να ξεκοψουμε αλλα δεν βρισκω καποια αφορμη.Απο την μια τον λυπαμαι και θελω να τον βοηθησω αλλα απο την αλλη αφηνω τον εαυτο μου εντελως.Η βλακεια ειναι πως αν του πως αν σταματησουμε εντελως τα "παρε δωσε" θα πρεπει να ξεκοψω και με την παρεα μου απο την σχολη διοτι εχουν αρχισει να κανουν παρεα μαζι του.Ωστοσο προτιμω χιλιες φορες να μεινω μονος μου παρα να συνεχισω την παρεα μαζι του.Πειτε μου καμια συμβουλη,την εχω οντως αναγκη.