Σκέφτηκα πολύ πριν γράψω για να μην πεσεις να με φας εσυ ή οι υπόλοιποι αλλα και μόνο απο τον τίτλο του μηνύματος εγω βρηκα το ενα και κλασσικο προβλημα. Παίρνουμε πτυχια μεταπτυχιακα και νομιζουμε οτι κατι εγινε κατι κατακτησαμε. ναι και μπραβο αλλα μην περιμενεις ουτε διευθυντης να γινεις ουτε να σου ανοιξουν ολες οι πορτες. Εχω τοσους φιλους που αμα δεν τους προτείνουν θέση σαν αυτη που ονειρευτηκαν δεν πανε στη δουλειά. Εγω δεν πιστεύω αυτό. Ξεκινάς απο χαμηλά προχωράς και τα μεταπτυχιακά σου σε βοηθάνε ν ανέβεις.Και για να προλάβω κακίες εχω πτυχία μεταπτυχιακά εχω δουλέψει εξωτερικό και ελλάδα πρώτος μισθμό έπαιρνα 600 μικτα και ανέβηκα σιγα σιγα
25.1.2017 | 02:05
εχω ενα πτυχιο και 2 μεταπτυχιακα
ολα στον τομεα των πολιτικων επιστημων και τα οποια αποκτησα με πολλες θησιες αφου ειναι ξενα και σε πανεπιστημια με κυρος. Δουλεια δε βρισκω γιατι ως γνωστον στον κλαδο αυτο εξασφαλιζεσαι μονο αν προωθεις τα συμφεροντα καποιου κομματος. Αυτο ομως δεν το γνωριζα στα 17 μου και δε μου το ειπε και κανεις ετσι ωστε να επιλεξω κατι αλλο. Αντιθετα, με παροτρυναν να δηλωσω αυτη τη σχολη.Απο μικρη οι γονεις μου με πιεζαν να μπω σε ΑΕΙ υποτιμωντας εκδηλα τα ΤΕΙ ομως τωρα που δε βρισκω δουλεια η μανα μου ξαφνικα μου τα αλλαζει οταν της εκμυστηρευομαι την απελπισια μου. Λεει πως ο τομεας μου δεν εχει κανενα μελλον, πως σχεδον ολα τα θεωρητικα ΑΕΙ ειναι πολυ φλου και πως αν ημουν μαγκας τοτε θα περναγα σε καποιο πρακτικο ΤΕΙ ή θα ημουν θετικη κατευθυνση αλλα και οτι δε σκαμπαζω απο μαθηματικα. Εχει ξαφνικα θεοποιησει τα ΤΕΙ και τις σχολες οικονομικων απο κει που μου λεγε τα αντιθετα και ταυτοχρονα απορριπτει την αξια του κοπου μου. Λεει συνεχεια οτι η ξαδερφη μου που ειναι λογιστρια και βρηκε δουλεια με τρελο μεσο ειναι αξια κι οτι τη βρηκε με την αξια της ενω οταν εμαθε τοτε οτι περασε σε ΤΕΙ την υποτιμουσε. Με συμβουλευει να βρω εναν αντρα με εποχειρηση ή λεφτα αφου δε μπορω να βρω δουλεια ή να μπω σε αλλη σχολη. Εχει πολλα μεσα αλλα δε μιλαει σε κανεναν για μενα μπας και βρω κατι απλο εστω. Νιωθω τρομερη απορριψη και απελπισια τοσο που σκεφτομαι ή να κανω καμια τρελα ή να δωσω κατατακτηριες για κατι το οποιο θα ειναι κοινωνικα αξιοθαυμαστο, πχ γιατρος ή ψυχολογος αλλα και παλι φοβαμαι οτι θα χασω κι αλλο χρονο απ τη ζωη μου και την εξοδο μου στην αγορα εργασιας (ειμαι 27). Δεν ειμαι καλα. Δεν αντεχω αλλο αυτη την παρανοια ειδικα απο τη στιγμη που χαλασα τα καλυτερα μου χρονια στο διαβασμα των πολιτικων επιστημων μα δυστυχως την υφισταμαι καθημερινα αφου μενω μαζι τους. Νιωθω οτι εκανα μια τρυπα στο νερο, οτι ειμαι ενα τιποτα. Παρακαλω, βοηθεια
7
