Εγώ θα σταθώ μόνο στην πρώτη πρόταση. Θεωρώ ότι καλό είναι να μιλήσεις ανοιχτά στον ψυχολόγο σου. Ακόμα και αν νομίζεις ότι δεν θα σε πιστέψει. Είναι η δουλειά του να ακούει πράγματα που ίσως είναι δύσκολο να τα πιστέψει κανείς αλλά όμως συμβαίνουν.Δεν ξέρεις, ίσως να σε βοηθήσει.Κι αν δεν το κάνει ίσως πρέπει να απευθυνθείς σε κάποιον άλλο ψυχολόγο που δεν θα φοβάσαι ότι θα σε κρίνει αρνητικά.Υποτίθεται ότι τον πληρώνεις για να σε βοηθάει.
19.4.2016 | 14:42
Έχω τραύματα που δεν τα έχω ξεπεράσει
και δεν μπορώ να μιλήσω ανοιχτά στον ψυχολόγο, γιατί δε θα με πιστέψει. Δε με βοηθάς με τη συμπεριφορά σου. Έχω θυμό μέσα μου για σένα, πικρία, απογοήτευση. Πιστεύω άξιζα κάποια καλύτερη συμπεριφορά, κι αν δεν το έδειχνα με τις πράξεις μου και τα λόγια μου, εσύ τουλάχιστον το ήξερες. Ήμουν πληγωμένη και φοβισμένη και πριν από σένα, για άλλους λόγους, μα εσύ με ισοπέδωσες. Θέλω να με βοηθήσεις να το ξεπεράσω. Δεν μπορώ να το κάνω όσο μου φέρεσαι άδικα. Πρέπει να αλλάξεις, αν θες να αλλάξω, ή αλλιώς να με αφήσεις να βρω μόνη μου την ισορροπία μου. Δεν έπρεπε να γυρίσεις, αν αυτό είχες να μου δώσεις, σε είχα ξεχάσει...ήμουν ελεύθερη να νιώσω πάλι, τώρα θα μου πάρει πολύ καιρό να ξεχάσω...
1
