26.8.2016 | 20:17
Έχουν περάσει 4 χρόνια.
'Εχω ακούσει πολλές φορές ότι τα πράγματα θα αλλάξουν αλλά συνήθως σιωπή. Συνήθισα να ζω με τη σιωπή σου και να φαντάζομαι τρυφερά λόγια να τη γεμίζουν. Δε φταις εσύ για το πώς είσαι ούτε εγώ για το πώς είμαι. Δεν υπάρχουν "σωτήρες", ο καθένας πορεύεται μόνος του και είναι ο μόνος υπεύθυνος για την ευτυχία του. Δε θέλω να ελπίζω άλλο σε μας. Με πληγώνει. Δε σου ζητάω κάτι που δεν μπορείς να δώσεις. Σ' ευχαριστώ για όσα μου έδωσες και με έκανες να ονειρευτώ μαζί σου. Μα τα όνειρα, ξέρεις, όταν βαραίνουν πολύ, σε καθηλώνουν. Χρειάζομαι να ελαφρύνω λίγο την ψυχή μου. Δεν μπορώ να ελπίζω άλλο σε μας. Με πληγώνει.
