ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι έναν χρόνο με το αγόρι μου ,τον ερωτεύτηκα τρελα και θυμάμαι υπέροχες στυ αλλά κάποιες μεταξύ μας καταστάσεις με στεναχώρησαν και δεν είμαι πλεον σίγουρη για αυτόν. Ταυτόχρονα με πλησιάζουν άλλοι , αγόρια που κανονικά δεν θα απερριπτα αλλά τώρα- που είμαι με κάποιον αν και δεν τα πάμε καλά- απορρίπτω. Δεν μπορώ ούτε καν να φλερτάρω με άλλον γιατί νιωθω πολύ ασχημα. Αισθάνομαι χαλια γιατι έφτασα σε σημείο να κλαιγομαι και να λέω "δεν με θες αρκετά" και άλλα σχετικά περιμένοντας να μου πει το αντίθετο. Είναι από εκείνους που θέλουν μια κοπέλα, είναι απόλυτα πιστοί σε μια κοπέλα αλλά δεν βάζουν την σχέση σε προτεραιότητα. Γιατί μένω ? Ας μου εξηγήσει κάποιος! Μήπως φοβάμαι ότι δεν θα μπορέσω να ερωτευτώ κανέναν από αυτούς που με περιτριγυρίζουν? Τι φοβάμαι ?